schuld en schaamte

lauwheid uit de dag en mezelf te krijgen. Het enige dat de stemming helpt bevorderen is een
paar flinke borrels. Daarmee word ik steeds enthousiaster in het uitleggen van het nut van de
vrouwenstaking aan de medestandsters die mee borrelen. Voordeel is natuurlijk dat deze niet
meer overtuigd hoeven te worden. Ze knikken allemaal instemmend. Ik denk aan een carrière
als redenaar.
We besluiten een comité op te richten ter bevordering van de jaarlijkse vrouwenstaking. Deze
hoeft niet noodzakelijkerwijs verbonden te worden aan de abortuskwestie. Elk jaar zal een
nieuwe kwestie aan de orde komen. Volgend jaar stellen we het thema ‘meer openbare toiletten
voor vrouwen’ voor . Dat deze zaak tien jaar geleden al met veel creativiteit en publiciteit bepleit
is, wordt in het vuur van de borrel even over het hoofd gezien en verder is er ondanks alle
aandacht van de pers voor de mooie vrouwen van Dolle Mina toch ook niets veranderd. 'Het
jaar daarop staken we voor gratis tamponverstrekking in openbare gebouwen' roep ik: ' vooral
op de stations. Hoe vaak ik niet op stations vergeefs heb lopen zoeken is niet te tellen. Den
Helder, zijn jullie wel eens in Den Helder geweest? Niets te beleven en ook geen tampons'.
'Postzegels' meent Susan;' die wil ik ook altijd kopen als ik in een station sta te wachten '. ' Het
lijkt mij wel lekker als er een supermarkt is op het station. Als je net tien minuten op de trein
moet wachten en je hebt nog een krop sla en lucifers nodig of zoiets' meent een ander. 'Wat ik
nou wel eens zou willen is een krant, een kop koffie en een croissantje in de trein als ik om
zeven uur op de trein naar Den Haag stap.'
De rest van de avond is uit het geheugen gewist. Volgens Susan, een strenge lange
damesachtige medestudent, ben ik van de kruk gevallen en vervolgens in een taxi gezet.
Mogelijk heeft Freek me toen in ontvangst genomen.
De derde ontmoeting vindt plaats in de wachtkamer van de kliniek. Ik probeer al enige jaren
zwanger te worden. Het verlangen is na die abortus al die tijd manifest gebleven. En eindelijk
gaf Kees toe. We hadden beiden een vaste baan. Hij had zijn vriendinnetjes en zijn wilde haren
wel gehad dacht hij. Okay nou mocht ik ook wel eens wat.
Maar zomaar lukte het dus niet. Neuken op commando daar had Kees natuurlijk geen zin in,
dus iets van op schema en vooral op vruchtbare dagen daar wilde hij niet van horen. Maar na
drie jaar wachten begon de wanhoop toe te slaan. Aan Kees kon het niet liggen, hij had al eens
een meisje bezwangerd, beweerde hij. Van die abortus heb ik niet verteld, dat gaf maar moei-
lijkheden. Dus leek het me het beste mijn vruchtbaarheid in alle eenzaamheid te laten testen in
een kliniek. En daar zat Paula, andere kleur haar, duidelijk wat dikker, maar nog immer domi-
nant aanwezig. Hoewel dat laatste moeilijk te bewijzen valt als je met zijn tweeën in de
wachtkamer zit. Op dezelfde overrompelende wijze knoopte ze onmiddellijk een gesprek aan.
Paula was al tien jaar bezig haar kinderwens te realiseren. Ze werd wel eens zwanger, maar
het was nog nooit gelukt een vrucht te behouden. Ze zou nog een paar onderzoeken laten
Schuldig Barbara van Balen Kleine Houtweg 8 2012 CH Haarlem 8