schuld en schaamte

een bestuurtje bijeen. Niet H, I en J, de bekenden van Paula blijken met elkaar gemeen te
hebben dat ze meester zijn in de boot af houden.
‘Marlies, de baas heeft nog gebeld, of je haar terug belt. Ze kan niet komen vandaag want de
auto is kapot.’ Ja en met de tram met die kou dat kan ze natuurlijk niet want daar krijgt ze reuma
van of nee dat zal wel op de bronchitis gegooid worden. Baas bellen dus, baas bellen, laat ik
dat maar even uitstellen. Eerst die brief af.
Eerst die brief af. Ik maak me even kwaad. Zo’n toer is dat ook niet zo’n brief. Hoeveel
subsidieverzoeken heb ik al niet geschreven. Honderden zeker. Waarvan zo’n tien procent met
succes. Elke keer weer een project binnenhalen en nieuwe mensen aantrekken om het uit te
voeren. Nieuwe mensen die vol enthousiasme solliciteren en beginnen. Zo leuk. Ze hebben
zoveel over het centrum gehoord. Wat hebben ze er een zin in. Ze voelen zich geheel
geïnspireerd door de praatjes van de baas. Zo’n leuke benadering, zo menselijk en vol warmte.
Na een maand begint het wat te wrijven. Baas wil het anders. Doe het nog maar eens over. Je
kunt het beter. Baas begint tegen mij te klagen. Eerst wat bedekt. ‘Leuke meid maar wat
langzaam, niet echt briljant’. Of: ‘Leuke meid maar heeft veel leiding nodig. Ik heb een hele
middag met haar gewerkt en ze snapt het nog niet’ - als ze een half uurtje met bijvoorbeeld
Johanna gesproken heeft. Johanna, een van de laatst aangetrokken projectleiders, loopt
daarna geheel verward rond. Ziet kop noch staart meer aan het project verschijnen. Is
vervolgens twee dagen ziek en probeert het daarna nog een keer. Samen proberen we kop en
staart weer aan het project te bevestigen en bedenken een stappenplan. Twee dagen later
verschijnt Baas weer en roept Johanna bij haar op de kamer. Wat er besproken wordt kom ik
doorgaans niet te weten, maar als ik Johanna daarna weer tegenkom kijkt ze me niet meer aan.
Daarna ben ik de gebeten hond. Gezien de gesprekken die de baas af en toe met mij of
eigenlijk meer tegen mij voert over anderen, neem ik aan dat er aan Johanna verteld is dat ik
incompetent ben, de baas altijd tegenwerk en bovendien geroddeld heb over Johanna. Zo iets,
of wellicht dat de participanten in het project allemaal een gruwelijke hekel aan me hebben, dat
Johanna het project vooral niet zo moet uitvoeren als wij samen hadden bedacht, want met die
projecten waar ik me mee bemoei gaat het altijd mis en bovendien nou je snapt wel dat Marlies
een beetje bang van je is omdat jij zoveel beter bent dan zij. Baas komt daarna tegen mij
klagen dat er met die Johanna niet veel te beginnen valt, heel erg incompetent en als maar over
jou roddelen. Ze heeft er een hard hoofd in of dat ooit nog wat wordt met het project en als dat
zo is dan komt het omdat zij, baas zelf, er zoveel tijd in gestoken heeft. Maar ja, we kunnen
zeker niet meer van haar af hè? Vervolgens loopt ze Johanna’s kamer binnen en zal daar
ongetwijfeld gaan vertellen dat ik eigenlijk haar contract niet wil verlengen, maar dat de baas
vierkant achter haar is gaan staan en zolang zij er is zal het niet gebeuren. Nog weer drie
maanden later is Johanna ten einde raad. De participanten in het project zijn allemaal erg
Schuldig Barbara van Balen Kleine Houtweg 8 2012 CH Haarlem 24