n Cigen STIJL?

Uit blad en krant
IN BINNEN- EN BUITENLAND
„GEURENDE" KRANTEN
Als Amerikaanse reclame-deskundigen hun
zin krijgen, kunt u de krant wel afzeggen.
Want dan gaat een advertentie voor ham
naar ham ruiken, een annoncae voor bonbons
naar chocolade, een reclame van een
gasfabriek naar gas en de minzame aanbeveling
van een gerenommeerd eethuis zal
de hele geurencollectie van de keuken bevatten.
En dit alles in een en hetzelfde
nummer van uw lijfblad. De heren hebben
ontdekt, dat, zoals de liefde althans bij de
man — door de maag gaat, de kooplust bij
de vrouw — en bij de man — via de neus
komt. Een kousenfabrikant is nu van plan,
gebruik te maken van de mogelijkheid, de
drukinkt te parfumeren; hij wil al zijn advertenties
met speciaal geparfumeerde inkt
laten drukken in de hoop dat de dames onweerstaanbaar
tot zijn product worden
aangetrokken. Sommige maatschappijen
voor brandverzekering verzenden nu reeds
folders, waarop een brandend huis is afgebeeld.
U ruikt de geur van brandend
hout. Het lastige is, dat u geen hond of kat
meer zal kunnen houden, want zodra in een
krant een advertentie voor vleeswaar voorkomt,
zal het dier, aangetrokken door de
verlokkende geur, naar de voordeur vliegen
en het blad opeten voor u het in handen
krijgt.
(Het Parool)
ZONDERLINGE AANBESTEDING
„De aanbesteding geschiedde onder architectuur
van het architectenbureau...."
„De Graafschapper"
WETSONTWERP ONTEIGENING OP HET
GEBIED VAN HET PERSWEZEN
De minister van O., K. en W. heeft aan de
Tweede Kamer medegedeeld, dat het aanhangige
wetsontwerp, houdende vaststelling
van een aantal bepalingen over onteigening
op het gebied van het perswezen,
wordt ingetrokken.
73
-*\
JOURNALIST
In een Amerikaanse stad hield een bisschop
op de avond na z'n aankomst een redevoering.
Daar hij een deel van wat hij te berde
bracht, de volgende dag in een officiële toespraak
herhalen wilde, verzocht hij de aanwezige
journalisten, dit gedeelte in hun verslag
weg te laten. Eén van de reporters
schreef daarop aan het eind van z'n artikel:
„Toen vertelde hij enkele verhalen, die niet
voor publicatie geschikt zijn".
„Evang. Luth. Weekblad".
RADIO-RECLAME
Een inzender in een van de bladen beklaagt
zich over het feit, dat in een radiouitzending
voor de Nederlandse strijdkrachten
in Indië onlangs doodgewone reclame
werd gemaakt voor een zaak, opgericht
door een paar gedemobiliseerde militairen
uit Nedexlands-Indië. Wij hebben die
uitzending niet gehoord, doch verbazen er
ons zeker niet over. Het begrip: reclame
per radio, is een klaarblijkelijk niet omlijnd
begrip. Nederland heeft de reclame
uit de aether willen weren en is daar voor
een deel ook in geslaagd. Maar met een
bijzonder soort reclame schijnt men algemeen
genoegen te nemen. Met de reclame,
welke de omroepverenigingen tot ergernis
van de luisteraars voor zichzelf, voor hun
organen, voor hun uitzwermende muzikanten
en variété-artisten maken. Een gewoon
toneelgezelschap, dat lichte kunst
brengt en daarmee de provincie afreist,
moet zich blauw betalen om voor zijn komst
voldoende reclame te krijgen in de plaatsen,
waar het wil optreden.
Doch de omroepverenigingen maken geen
reclame in de kranten of door aanplakbiljetten.
Zij roepen dag in dag uit om, dat
zij, dan en dan, daar en daar hun program
van enz. enz. brengen. Toegangsprijs zoveel.
Kaarten verkrijgbaar bij jan en piet
en alleman.... en aan de zaal. En dat mag
natuurlijk, hoewel het niet anders is dan
reclame. Doodgewone vulgaire en verve-