Historische wortels van het Postmodernisme

Recommendations

Info

werk. Het geschrift zou uiteindelijk pas in 1895 onder de titel De Antichrist. Vloek over het christendom verschijnen. Dit zeer dunne boekje geeft op de meest welbespraakte (en ook wel radicaalste) wijze de kern van deze laatste fase van Nietzsche’s denken weer. Daarom wil ik er hier dan ook vrij uitgebreid uit citeren: 25 “Woord vooraf. […] De voorwaarden onder welke men mij begrijpt, en wel noodzakelijkerwijs begrijpt, - ik ken ze maar al te goed. Men moet in geestelijke aangelegenheden eerlijk zijn op het harde af om mijn ernst, mijn hartstocht ook maar te kunnen uithouden. Men moet getraind zijn om in de bergen te leven - om deze tijd met zijn erbarmelijke gezwets over politiek en de zelfzucht der volkeren onder zich te zien. Men moet onverschillig geworden zijn, men moet nooit vragen of de waarheid nut heeft, of zij iemand fataal wordt… Een voorkeur uit sterkte voor vragen waartoe vandaag de dag niemand de moed kan opbrengen; de moed tot het verbodene, het voorbeschikt zijn tot het labyrint. Een ervaring die voortkomt uit zevenvoudige eenzaamheid. Nieuwe oren voor nieuwe muziek. Nieuwe ogen voor het verst verwijderde. Een nieuw geweten voor waarheden die tot dusver zonder stem gebleven zijn. En de wil tot een economie van de grote stijl: kracht en enthousiasme combineren… De eerbied voor zichzelf; de liefde tot zichzelf; de onvoorwaardelijke vrijheid tegenover zichzelf… Nu dan! Dat alleen zijn mijn lezers, mijn ware lezers, mijn voorbestemde lezers: wat doet de rest ertoe? - De rest, dat is de mensheid maar. - De mensheid, daar moet men boven staan door kracht, door uitnemendheid van ziel, - door verachting…”, “1 Laten wij eens goed naar onszelf kijken. Wij zijn Hyperboreeërs - wij weten maar al te goed welk een afgelegen leven wij leiden. ‘Over land noch over zee zul je de weg naar de Hyperboreeërs vinden’ - zoveel wist Pindarus al van ons. Voorbij het noorden, het ijs, de dood - ons leven, ons geluk… Wij hebben het geluk ontdekt, wij kennen de weg, wij hebben de uitweg gevonden uit het labyrint dat millennia lang heeft standgehouden. Wie anders heeft hem gevonden? - De moderne mens soms? - ‘Ik weet heg noch steg; ik ben alles wat heg noch steg weet,’ zo zucht de moderne mens… Deze moderniteit was onze ziekte, - deze vadsige vrede, dit laffe compromis, heel die deugdzame onzuiverheid van het moderne ja en nee. Deze tolerantie en largeur van hart, die alles ‘vergeeft’ omdat zij alles ‘begrijpt’, is voor ons de sirocco. Liever een leven in het ijs dan onder moderne deugden en andere zuidenwinden!… […]”, “2 Wat is goed? - Alles wat het gevoel van macht, de wil tot macht, de macht zelf in de mens opvoert. Wat is slecht? - Alles wat voortkomt uit zwakte. Wat is geluk? - Het gevoel dat de macht groeit - dat weerstand overwonnen wordt. Niet tevredenheid, maar meer macht; niet vrede zonder meer, maar oorlog; niet deugd, maar degelijkheid (deugd in renaissancestijl, virtù, moralinevrije deugd). Zwakkelingen en mislukkelingen horen ten onder te gaan: eerste regel van onze mensenliefde. En men moet ze daarbij nog helpen ook. Wat is schadelijker dan alle 25 Al deze citaten zijn afkomstig uit NIETZSCHE (F.). De Antichrist. 2003. 50
ondeugden? - Het daadwerkelijke medelijden met alle misluk-kelingen en zwakkelingen - het christendom…”, “3 Niet wat de mensheid moet aflossen in de opeenvolging van wezens, is het probleem dat ik hiermee aan de orde stel (- de mens is een eindpunt -): maar welk type mens men kweken moet, willen moet, als type dat hoger is in waarde, het meer verdient te leven, zekerder is van de toekomst. Dit hoogwaardiger type heeft vaak genoeg al bestaan: maar als een gelukkig toeval, als een uitzondering, nooit als iets wat gewild wordt. Eerder werd juist dit type altijd het meest gevreesd, het was tot dusver zo ongeveer het vreeswekkende - en vanuit die vrees werd het omgekeerde type gewild, gekweekt, bereikt: het huisdier, het kuddedier, het zieke dier mens - de christen…”, “5 Men moet het christendom niet opsmukken en mooier voorstellen: het heeft een oorlog op leven en dood gevoerd tegen dit hogere type mens, het heeft alle basisinstincten van dit type in de ban gedaan, het heeft uit deze instincten het boze, de boze gedestilleerd - de sterke mens als de typisch verwerpelijke , de ‘verworpen mens’. Het christendom heeft partij gekozen voor alles wat zwak, laag en mislukt is, het heeft het verzet tegen het instinct-tot-zelfbehoud van het sterke leven tot ideaal verheven; het heeft de rede van zelfs de geestelijk sterke naturen verdorven, door hun de hoogste waarden van de geest als zodanig, als misleidend, als bekoringen te leren ervaren. Het jammerlijkste voorbeeld - de verderfenis van Pascal, die geloofde dat zijn rede door de erfzonde verdorven was terwijl hij in feite uitsluitend door zijn christen-zijn verdorven was! -”, “7 Het christendom wordt de religie van het medelijden genoemd. - Het medelijden is tegengesteld aan de tonische affecten die de energie van het levensgevoel vermeerderen: het werkt deprimerend. Door mee te lijden verliest men kracht. Het medelijden vergroot en vermenigvuldigt nog de krachtsvermindering welke het lijden op zich al aan het leven berokkent. Het lijden zelf wordt door het medelijden besmettelijk; onder bepaalde omstandigheden kan er een totale vermindering aan leven en levensenergie door bereikt worden die in een absurde verhouding staat tot het kwantum van de oorzaak (- het geval van de dood van de Nazarener). Dat is het eerste gezichtspunt; maar er is nog een belangrijker. Gesteld dat het medelijden afgemeten wordt naar de waarde van de reacties die het pleegt op te roepen, dan komt het levensgevaarlijke karakter ervan in een nog veel schriller licht te staan. Het medelijden doorkruist in algemene zin de wet van de ontwikkeling, die de wet van de selectie is. Het houdt in stand wat rijp is voor de ondergang, het komt op voor de onterfden en veroordeelden van het leven, het verleent door de overvloed van allerlei mislukkelingen, die het in het leven vasthoudt, het leven zelf een duister en problematisch aspect. Men heeft het medelijden een deugd durven noemen (- in elke voorname moraal geldt het als zwakheid -); men is nog verder gegaan, men heeft er de deugd van gemaakt, de grondslag en oorsprong van alle deugden, - zij het slechts, en dit dienen wij voortdurend in het oog te houden, vanuit het gezichtspunt van een filosofie die nihilistisch was, 51
Page 1 and 2: Historische wortels van het Postmod
Page 3 and 4: Inhoudsopgave VOORWOORD____________
Page 5 and 6: zekere hoogte in hebben verdiept, d
Page 7 and 8: I. Wat is postmodernisme? Postmoder
Page 9 and 10: eeds het afmeten aan het eigen idea
Page 11 and 12: denken opgang maakt, blijkt ten eer
Page 13 and 14: aandacht voor de Griekse oudheid en
Page 15 and 16: staan bij de vraag of een gestelde
Page 17 and 18: II. Historische wortels van het pos
Page 19 and 20: gemaakte ‘deugd’ was de grootst
Page 21 and 22: “70 Onze hebbelijkheid om een her
Page 23 and 24: tragedie slaagde er nu volgens Niet
Page 25 and 26: aangezien deze zo immers niet lange
Page 27 and 28: ij Wagner en diens hele Duitse rena
Page 29 and 30: genomen noch een onegoïstisch hand
Page 31 and 32: hierin gelegen, dat de mens in haar
Page 33 and 34: telkens enkele maanden te verblijve
Page 35 and 36: schap - maar zij ervaart de schuld
Page 37 and 38: Ten slotte wil ik u nog een paar ve
Page 39 and 40: werd vanaf dan ook min of meer een
Page 41 and 42: der instincten niet zoveel machtige
Page 43 and 44: aangeheven heeft. Naar buiten gebra
Page 45 and 46: hoogste: - zij wenste zich het lich
Page 47 and 48: Nietzsche, die nu ook een metafysic
Page 49: wil nog liever het niets willen dan
Page 53 and 54: karakter - hersenspinsels, waarin h
Page 55 and 56: II.II. Ludwig Wittgenstein “Ik ge
Page 57 and 58: praktische opinie ermee in overeens
Page 59 and 60: voor deze ervaring was, geloof ik,
Page 61 and 62: elkaar plaatsen van enkele citaatje
Page 63 and 64: U zegt, het is net zo gesteld hierm
Page 65 and 66: invloed heeft uitgeoefend op het de
Page 67 and 68: opvliegendheid, overal problemen me
Page 69 and 70: processen van het benoemen van de b
Page 71 and 72: opgaan? We kunnen ons toch heel goe
Page 73 and 74: overeenstemming van meningen, maar
Page 75 and 76: denken, begrijpen,… mentale, inne
Page 77 and 78: Untersuchungen terugkeren en Wittge
Page 79 and 80: zekere manier kan men niet voorzich
Page 81 and 82: inbreuk op de regels, die bij wijze
Page 83 and 84: III. Historische wortels van het po
Page 85 and 86: in de allereerste plaats een politi
Page 87 and 88: B 51: “Ze begrijpen niet hoe dat
Page 89 and 90: Vooraleer deze uitgebreide lijst va
Page 91 and 92: vlak moet zijn. 59 Een ander prakti
Page 93 and 94: Als we door de nogal duidelijk chri
Page 95 and 96: aanwezig zijn. Zo is de visie van H
Page 97 and 98: een oordeel uitspreken over dingen
Page 99 and 100: het felst bestreden moet worden ond
Page 101 and 102:
Laat ik vervolgens trachten deze le
Page 103 and 104:
stijgende lijn, waarna men - rond z
Page 105 and 106:
contingentie van de menselijke zede
Page 107 and 108:
Herakleitos wees zoals gezegd in de
Page 109 and 110:
Hoewel het zeer zeker interessant z
Page 111 and 112:
en beweging dus onmogelijk is (want
Page 113 and 114:
feit dat wanneer Hippokrates [het b
Page 115 and 116:
hadden nu eenmaal nog geen kennis v
Page 117 and 118:
hebben wil er van een staat sprake
Page 119 and 120:
fluitspelers meer kans hadden goede
Page 121 and 122:
III.II.II. Gorgias “Gorgias van L
Page 123 and 124:
zijnde is, zal al wat gedacht wordt
Page 125 and 126:
door overreding raakte zij buiten z
Page 127 and 128:
geweest die in het heiligdom van de
Page 129 and 130:
kwam de bewuste persoon die het gel
Page 131 and 132:
Hoewel het sommige lezers misschien
Page 133 and 134:
Verder is er van Prodikos een parab
Page 135 and 136:
dat hij het hem zou bijbrengen. Doo
Page 137 and 138:
aan filosofie wijden, doen mij spre
Page 139 and 140:
de deugd, hetzij in haar geheel of
Page 141 and 142:
Nawoord Hoewel ik mij, zoals gezegd
Page 143 and 144:
Natuurlijk moet hierbij opgemerkt w
Page 145 and 146:
Literatuurlijst ANDREAS-SALOME (L.)
Page 147 and 148:
KERFERD (G.B.). The Sophistic Movem
Page 149 and 150:
VAN DEN BOSSCHE (M.) & WEYEMBERGH (
show all

Historische wortels van het Postmodernisme

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?