E-boek 2010 PDF

MENS, VONK DER EEUWIGHEID
Vraag — Maar dat is een tamelijk langzaam proces. Veel mensen
willen niet daarop wachten en willen liever hun groei
verhaasten.
Commentaar — Als men het ontwikkelen van psychische vermogens
nastreeft, volgt men schijnbaar een veel kortere en
boeiender weg, maar in werkelijkheid is het een veel langere
weg van ervaring, die tenslotte kan doodlopen in psychische
onevenwichtigheid, waardoor de ziel, althans tijdelijk, in disharmonie
is met de geestelijke en fysieke polen van haar
natuur. Het onnatuurlijk forceren door middel van verkeerde
meditatie, ademhalingsoefeningen en andere twijfelachtige
praktijken kan inderdaad de psychische centra in de mens tot
ontwikkeling brengen. Maar gebeurt dit vóór de tijd van hun
natuurlijke bloei, die gepaard zou gaan met kennis van het
juiste gebruik ervan, dan bestaat er groot gevaar dat de groei
van de ziel gedurende meerdere levens stagneert.
Als ons motief oprecht is en we krachtig en onpersoonlijk
naar waarheid streven, zullen we tenslotte de weg vinden die
voor ons de enig juiste is, hoeveel misstappen we ook mogen
hebben gedaan om er te komen. Zoals Krishña in de Gîtå
zegt: ‘Langs welke weg de mensen ook tot mij komen, op die
weg zal ik hen helpen; welk pad de mensheid ook gaat, dat
pad is het mijne’. Met andere woorden, welke weg wij ook
volgen in de oneindigheid van de tijd, de godheid in ons zal
zich tenslotte met haar kind verbinden. Het is de taak van de
grootste zowel als de geringste helpers van de mensheid dit
proces te versnellen door als vroedvrouwen te fungeren voor
de zielen van de mensen. Dat was de opdracht van Socrates:
bij de jeugd van Athene de vermogens van de ziel tot grotere
bloei te brengen.
Geestelijke ontplooiing is een van de meest aangrijpende
ervaringen die een mens kan hebben. Streeft hij echter een
geforceerde ontwikkeling na, dan zal hij bitter worden teleur-
112