E-boek 2010 PDF

DE MENS ZAL OVERLEVEN
levensvonk het ene na het andere voertuig zoekt om zich in
te belichamen. Eenvoudig uitgedrukt, de geest doordringt de
stof door zich steeds verder in lichamen te hullen, totdat hij
in zijn cyclus het punt van de grootste dichtheid bereikt; dan
beweegt de slinger zich opwaarts en treedt de geest weer naar
buiten waardoor de stof haar dominerende invloed verliest.
Dit is natuurlijk maar een ruwe schets, maar het is veelbetekenend
dat in alle oude tradities dezelfde ‘idee’ is terug
te vinden. Daar is natuurlijk een praktische reden voor, want
hoe meer we ons verdiepen in de achterliggende filosofie
ervan, des te nauwer blijkt onze eigen persoonlijke ontwikkeling
daarbij betrokken te zijn.
Laten we onszelf een ogenblik niet beschouwen als mensen
maar als goden – godsvonken – die sinds de dageraad
van de ‘schepping’ onze grootse pelgrimstocht door het stoffelijke
bestaan maakten, totdat we het kritieke punt bereikten
waarop de mens, zoals wij die nu kennen, geboren moest
worden. Zeker, we waren samengesteld uit geest en stof, uit
goddelijke vonk en lichaam. Maar we waren ons nog niet van
onszelf bewust. Hier zien we dat de geest op een unieke
manier met de stof samensmelt om een derde element voort
te brengen: het vuur van het denkvermogen. Van kind-mensen,
slechts vegeterend in een Hof van Eden, werden we
zelfbewuste ‘levende zielen’, die goed van kwaad konden
onderscheiden en instinctief beseften dat we vanaf dat
moment de last moesten dragen van een door onszelf opgelegde
discipline op onze weg naar het goddelijke. Op dit punt
staan we nu: voortgebracht door geest en stof; we zijn inderdaad
in wezen goden, maar in ons huidige evolutieproces
verkeren we nog steeds in ons menselijke stadium!
We zien dus dat deze waarheden, die ons aan het begin
van de huidige cyclus van onze mensheid werden geschonken,
nog even gezond en versterkend zijn als ooit, en dit zullen
blijven totdat we een hoger stadium van groei hebben
233