Als het op communiceren aankomt - Nederlands Genootschap van ...

32
Bij crises in de operationele sfeer, zoals een zwaar ongeval, stroomuitval of een infectieziektenuitbraak, ligt
de focus vaak minder op de communicatie. In die situaties wordt ‘communicatie‘ onder de voet gelopen door
andere urgente zaken die vanuit de brandweer-, politie of GHOR-kolom naar voren worden gebracht. Zaken
die tegelijkertijd de aandacht opeisen. ‘Communicatie’ met publiek en pers ‘om in de informatiebehoefte te
voorzien’ mag dan zeer relevant zijn, het is bepaald niet het enige punt dat op de agenda staat en ter bespreking
en afstemming voorligt.
Intermezzo: Stroomstoring Bommelerwaard
Burgemeester Van den Bosch (Zaltbommel) in een interview op burgemeesters.nl: ‘Op papier ziet de
GRIP-procedure er goed uit, maar in de praktijk bleken de communicatielijnen relatief veel tijd te
kosten. Het besluit van het RBT sijpelt via de ROT-leider door naar de uitvoeringsorganisaties. Als het
ROT niet in vergadering is, kan hij na een half uur het besluit doorgeven. Als het tegenzit, kan er bijna
twee uur tussen het besluit op RBT-niveau en de actie van het gemeentelijke management team zitten.
Bij de stroomstoring hebben de lange communicatielijnen niet direct consequenties gehad, maar bij
andersoortige calamiteiten kan ik mij voorstellen dat het een kwetsbare factor kan vormen’ (zie interview
op www.burgemeesters.nl/vandenbosch).
Toch is óók in volstrekt onoverzichtelijke, complexe, ontwrichtende crisissituaties een prominente plaats voor
communicatie in het beleidsteam wenselijk, om niet te zeggen noodzakelijk. Wordt vooral op de operationele
diensten geleund, dan leert de ervaring dat buiten de muren van het gemeentehuis een andere werkelijkheid
ontstaat. Een werkelijkheid die is gebaseerd op de onderlinge informatie-uitwisseling die door een operationele
bril wordt gezien. De werkelijkheid in het beleidsteam bestaat dan uit het beeld dat naar boven komt uit de
situatierapportages van de operationele diensten.