Als het op communiceren aankomt - Nederlands Genootschap van ...

Als de persvoorlichters de media goed ondersteunen, zullen die op hun beurt eerder geneigd zijn om voor de
persvoorlichters klaar te staan wanneer de voorlichter namens de crisisorganisatie het standpunt over de
crisis, de ontwikkeling daarvan, de gevolgen voor verschillende partijen, interne besluiten, verklaringen snel en
duidelijk voor het voetlicht wil brengen.
De persvoorlichters moeten zich actief en voortdurend inspannen om:
de aandacht van de media te vestigen op belangrijke aspecten van de crisisaanpak en de betekenis daarvan
•
voor ‘de bevolking’. De meest geëigende vorm daarvoor is een briefing, met een samenvattend overzicht van
het verloop der gebeurtenissen en de dingen die voor die dag gepland of verwacht worden.
de media zo goed mogelijk op de hoogte te houden van de laatste ontwikkelingen. Dat gebeurt in de eerste
•
plaats, en permanent, door het verstrekken van mondelinge en schriftelijke informatie, in de tweede plaats
via interviews met de verantwoordelijken, en in de derde plaats door middel van persconferenties en
persberichten waarin wordt teruggeblikt en de context wordt geschetst.
Zeker als crisisinformatie snel onder de aandacht van een breed en verspreid publiek moet komen, is steun
en medewerking van de onafhankelijke journalistieke media onontbeerlijk. De media moeten daarom bij alle
soorten crises beschouwd worden als een belangrijke medespeler en partner. Niet alleen omdat via hun kanaal
informatie het snelst aan het algemene (heterogene) publiek kan worden overgebracht, maar ook omdat zij in
staat zijn om het publiek te informeren als de omstandigheden van de crisis veranderen.
Het beleidsteam moet er desondanks op bedacht zijn dat journalisten met vele anderen wedijveren om nieuws:
eerste beelden zijn goud waard. Vanuit journalistiek oogpunt moet de ingezette menskracht wel renderen.
Nieuws missen is een drama. Journalisten proberen te voorspellen welke vragen er bij het algemene publiek zullen
rijzen en zij zullen daar in hun berichten antwoord op proberen te geven. Als zij vanuit de persvoorlichting geen,
onvolledige, onbevredigende, verouderde en/of verkeerde informatie krijgen aangereikt, gaan ze zelf op zoek.
Het resultaat is te zien in het veelbekeken Actienieuws: een kakelende verslaggeefster die zich temidden van een
groep getroffenen en betrokkenen met onverholen genoegen wentelt in hun leed (‘Als ik naar die balkons kijk,
dan is het niet gek dat er een paar naar beneden zijn gestort, zo verwaarloosd zijn ze. Dat zie je al met het blote
oog. Ik heb met veel mensen hier in de buurt gesprekjes gevoerd en de mensen hier vertellen mij dat ze bij de
woningbouwvereniging steeds weer aan de bel hebben getrokken over het achterstallig onderhoud in deze buurt.
Luister maar eens wat een bewoonster daarover te melden heeft. Zij woont hier al bijna vijftig jaar, eigenlijk
vanaf het moment dat deze wijk nog bekend stond als ‘nieuwbouw-noord’).
67