Teelt van Pootaardappelen.pdf - Kennisakker.nl

) Het opstellen van een vochtbalans. Hierin worden betrokken de vochtvoorraad in de bewortelde
grond, de capillaire nalevering, de regenval en de gewasverdamping. Om de laatstgenoemde factor
te kunnen vaststellen, kan men gebruik maken van de referentiegewasverdampingscijfers die
dagelijks door het KNMI worden verstrekt en van de zogenaamde f-factor voor aardappelen die
afhankelijk is van het ontwikkelingsstadium van het gewas.
Verdamping aardappelgewas = f x referentieverdamping
c) Tensiometers. Dit zijn instrumenten die informatie geven over de vochttoestand van de grond. Het
ondereinde, de poreuze kop, wordt op circa 35 cm onder de top van de rug, in de rug geplaatst,
midden tussen twee aardappelplanten. Op een manometer kan men de zuigspanning van de grond
aflezen. Is deze hoger dan 0,3 à 0,4 bar, dan is de grond toe aan beregening. Voor een
betrouwbare meting zijn minstens drie tensiometers per (homogeen) perceel nodig. Als de grond te
ver uitdroogt (0,8 - 0,9 bar) dan kunnen de tensiometers 'doorslaan'. Na herbevochtiging van de
grond moeten ze dan opnieuw gevuld en geplaatst worden.
13.4 Hoe beregenen?
Beregening wordt tegenwoordig meestal uitgevoerd met haspelinstallaties die zijn uitgevoerd met een
sproeikanon of een sproeiboom. Met het oog op het beperken van structuurschade door beregening en
voor een goede bevochtiging van de rug verdient de sproeiboom de voorkeur. Om structuurschade te
voorkomen, moet - zeker zolang het gewas de grond nog niet volledig bedekt - de regenintensiteit niet
hoger zijn dan 10 mm per uur.
De hoeveelheid water die per keer moet worden verstrekt hangt ondermeer af van de grondsoort. Het
verdient aanbeveling om de volgende maxima aan te houden:
zavelgrond : 20 mm;
zandgrond : 25 - 30 mm;
kleigrond : 20 - 25 mm.
13.5 Beregenen met zout water
Beregenen met zout water kan opbrengstderving geven. Bovendien wordt hierdoor de structuur van de
grond negatief beïnvloed. Uit al wat ouder onderzoek in Friesland en Zuid-Holland kan worden afgeleid dat
bij drie keer beregenen met 20 mm water, zoutgehalten boven de 1 gram chloor per liter op lichte
zavelgrond en boven 1,5 gram chloor per liter op zwaardere gronden opbrengstschade van betekenis (>
5%) kunnen geven ten opzichte van zoet water. In vergelijking met onberegend kan er echter nog wel een
hogere opbrengst zijn. Beregenen met zout water kan - om bladverbranding te voorkomen - het best in de
namiddag of avond gebeuren. Bij gebruikmaking van zout water is veelvuldig beregenen met kleine giften
beter dan enkele keren een grote gift. Sterke uitdroging van de grond moet worden vermeden.
Bij beregening tegen gewone schurft kan het verantwoord zijn om water met een hoger zoutgehalte te
gebruiken. Als het gaat om een wat lagere opbrengst vanwege zoutschade met weinig of geen gewone
schurft of een normale opbrengst met veel schurft dan kan zelfs water met 3 - 4 gram chloor nog bruikbaar
zijn voor een éénmalige beregening.
PPO 2003. Teelthandleiding pootaardappelen
39