Teelt van Pootaardappelen.pdf - Kennisakker.nl

symptomen op en in de knol van kringerigheid. Vaak vertoont maar een beperkt aantal stengels van een
plant ziekteverschijnselen. De stengels zijn vaak gedrongen, in de blaadjes is een sterke bontheid waar te
nemen. Bij knollen met kringerigheid is het meest voorkomende symptoom het optreden van bruingekleurde
kringen of gedeelten van kringen, ook wel vlekken, in het knolvlees. Het virus wordt overgebracht door in de
grond levende aaltjes van de soorten Trichodorus en Paratrichodorus. Ze komen voornamelijk voor op
zandgronden (dalgronden) en zeer lichte zavelgronden. Als het relatief nat is in april, mei en juni (de
infectieperiode) dan komt de aantasting frequenter voor dan in droge voorjaren. In aardappelpercelen
komen de aantastingshaarden pleksgewijs voor. Als de grond eenmaal is besmet, dan is het zeer moeilijk
deze weer 'virusvrij te maken'. Meer dan 300 plantesoorten, waaronder vele onkruiden, zijn namelijk
waardplant voor het tabaksratelvirus. Een groot aantal van deze planten is ook waardplant voor de aaltjes.
In volwassen aaltjes blijft het virus minimaal een winter infectieus. De mate waarin verschijnselen van
kringerigheid in de knollen te zien zijn, is erg rasafhankelijk (zie Rassenlijst). Niet alle rassen die duidelijke
symptomen geven van kringerigheid doen dit ook voor stengelbont. Door grondontsmetting kan de
aaltjespopulatie, en daarmee de virusdruk, sterk worden gereduceerd, maar na enige seizoenen is het
effect op stengelbont en kringerigheid weer verdwenen. Dit wordt, behalve doordat de doding door
grondontsmetting geen 100% is, ook veroorzaakt doordat aaltjes tot diepten van 120 cm beneden het
maaiveld worden aangetroffen én zich vrij snel kunnen verplaatsen. Recentelijk bleek uit onderzoek dat door
het telen van bladrammenas als groenbemester of als groene braak, kringerigheidssymptomen in
aardappelen sterk werden gereduceerd. Daarentegen kunnen gele mosterd en grassen als groenbemester
of als groene braak problemen met kringerigheid versterken.
18.4 Plagen
18.4.1 Aardappelcyste-aaltjes
Aardappelcyste-aaltjes vormen een gevaar voor de aardappelteelt omdat ze door beschadiging van de
wortels de opbrengst negatief beïnvloeden. Is de grond eenmaal besmet met aardappelcyste-aaltjes dan is
het door aardappelmoeheidsresistente rassen te telen respectievelijk grondontsmetting wel mogelijk het
aantal aaltjes terug te dringen maar helemaal vrij van aardappelcyste-aaltjes wordt de grond niet meer.
Bij pootaardappelen vormt besmetting van een partij met aardappelcyste-aaltjes een dusdanig negatief
kwaliteitsaspect dat in het keuringsreglement van de NAK is opgenomen dat pootaardappelen alleen worden
gekeurd als het perceel waarop de teelt plaatsvindt, vrij is van aardappelcyste-aaltjes. Deze percelen
moeten hiertoe, door een erkend laboratorium, vooraf worden onderzocht door middel van
grondmonsteronderzoek. Percelen worden afgekeurd als tijdens de veldkeuring aardappelcyste-aaltjes of
stengelaaltjes van enige betekenis worden aangetroffen. Bovendien wordt bij het sorteren van
pootaardappelen vrijkomende grond op aardappelcyste-aaltjes onderzocht. Sommige buitenlandse
afnemers zijn zo beducht voor deze plaag dat zij eisen dat het pootgoed vrij is van grond.
Voorkomen/bestrijden
Voorkomen moet worden dat de grond besmet raakt met aardappelcyste-aaltjes. Besmetting kan
plaatsvinden door aanvoer van cysten via grond, zoals zeef en sorteergrond, door grond aan plantgoed en
aan machines, zoals bietenrooiers, trekkers en dergelijke en door verstuiven van grond. Dit geldt eveneens
voor besmet pootgoed, besmette verse dierlijke mest en besmet schoeisel.
Intensieve bemonstering: De verleiding is groot om uit kostenoogpunt en op basis van risicoinschatting
alleen de vereiste minimumbemonstering van 200 cm 3 per éénderde hectare op aardappelcyste-aaltjes te
laten uitvoeren. Deze bemonstering is immers voldoende voor de AM-vrijverklaring. Voor de beheersing van
aardappelmoeheid op bedrijfsniveau is deze 200 cm 3 -bemonstering echter absoluut ongeschikt. Een
praktische oplossing is om direct na de aardappelteelt, nog voor het lostrekken van de grond, via AMI
(AardappelMoeheid Intensief) te laten bemonsteren. Door de AMI-bemonstering krijgt de teler een goed
beeld van de besmettingssituatie op het bedrijf.
In het najaar voor de volgende aardappelteelt laat men alleen die stroken waarin met AMI cysten zijn
gevonden nogmaals bemonsteren, maar nu met een 200 cm 3 -monster per éénderde hectare. Alleen die
besmettingen die de wettelijke norm te boven gaan zullen dan in de 200 cm 3 -bemonstering besmet worden
PPO 2003. Teelthandleiding pootaardappelen
63