Waarheen met het veen?; Kennis voor keuzes in ... - Leven met Water

110/111
valt uit de resultaten van de MKBA is dat vooral de immateriële
waarden van het poldergebied rond Zegveld stijgen
in de relatief korte termijn van vijftien jaar, in de
vorm van een meerwaarde voor de nieuwe natuur, het beperken
van de uitstoot van CO 2 en de opvang van fijn
stof. In onderzoekstermen: de niet-gebruikswaarde neemt
toe. Daar staat tegenover dat de regionale economie, en
vooral de productielandbouw, in alle peilstrategieën een
negatief saldo heeft, hoewel er wel baten zijn in de huizenprijzen
en de recreatiesector. Dat geeft aan dat het
veel moeite zal kosten om de verschillende peilstrategieën
door te voeren, omdat de grootste grondgebruiker
in de westelijke veenweiden op korte termijn inkomen
verliest terwijl er een maatschappelijke waarde wordt
gecreëerd, waarvan onduidelijk is wie daar nu direct van
profiteert.
Het dilemma van de keuze voor het behoud van
het veenweidelandschap of de veenbodem, zoals dat in
de Nota Ruimte is verwoord, komt hierdoor scherper in
beeld. Duidelijk is dat er op de korte termijn gewerkt
moet worden aan draagvlak onder de boeren in de westelijke
veenweiden, door te onderzoeken hoe ze hun inkomen
kunnen verbeteren onder de verslechterende
omstandigheden. Ook onder autonome ontwikkeling verdwijnt
er immers landbouwgrond. Even duidelijk is dat er
onderzocht moet worden hoe de maatschappelijke baten
uit de MKBA kunnen worden omgezet in reële economische
waarden.
De grote vraag is dan ook: wat zijn de westelijke
veenweiden ons waard Het waardevolle cultuurlandschap
met zijn historie en natuurwaarden is veelvuldig
vergeleken met kunstschatten die voor Nederland van onschatbare
waarde zijn, zoals Victory Boogie Woogie van
Piet Mondriaan of De Nachtwacht van Rembrandt van
Rijn. Bij zulke kunstschatten is het logisch om verder te
denken dan vijftien jaar. Maar hoe ziet het poldergebied
rond Zegveld er over 1500 jaar uit Hoe valt een landschap
economisch te gebruiken als de niet-gebruikswaarde
toeneemt terwijl de werkelijke economie krimpt
De onderzoekers hebben dat binnen Waarheen met het
Veen berekend. Bewoners en bezoekers blijken per persoon
zo’n 11 euro per jaar te willen betalen voor meer natuur
in het poldergebied rond Zegveld als gevolg van de
peilverhoging. De opgave in de westelijke veenweiden
lijkt dan ook het zoeken naar nieuwe financieringsmogelijkheden
om de reële economie in het gebied te versterken
met inkomsten uit nieuwe bronnen en vanuit
compleet nieuwe economische motieven.
< Ten noorden van Amsterdam bestaan
nog de extensief gebruikte veenweiden
met kleinschalige kavels.