geschiedenis

der Systematifche Godgeleerdheid. 95
is in zijne werken, die uitgegeeven zijn XL
te PARIJS in't jaar 1708 met aanmerkin- E E U W,
gen van BEAUGENDRE.
Deeze genoemde geleerden , inzonderheid
de drie laatften, hebben het ijs gebroken
voor de ftelfelmaakers der fchoolfche
Godgeleerdheid in de Westerfche
Kerk. —- De Schoolfche Godgeleerdheid
is die Weetenfchap, waar door men
de waarheden van den Kristlijken Godsdienst
met wijsgeerige bewijzen zoekt opte
helderen en te betoogen, en dezelven
zo wel met kracht van redebefluiten,
als uit den Bijbel en uit de fchriften
der vaderen tracht te ftaaven (*) ——-
De gemelde leeraars van deeze nieuwe
foort van Godgeleerdheid verëenigden
op eene verftandige en voorzichtige
wijze het geloof met de reden, of den
Godsdienst met de Wijsbegeerte. Zij waaren
(*) Wij hebben gezien, dat ORIGENES reeds den
grond derzelve geleid heeft, en dat zij wijders
door deezen en genen Kerkleeraar in het Oosten
en Westen in de volgende tijden fteeds meer verbeterd
is geworden. In de eerstkomende eeuwen
zullen we haar in heure volkomenheid vinden. —
Zij werd de Schoolfche Godgeleerdheid genoemd,
om dat ze in de openbaare Schooien geleeraard
werd. Anders konde men haar ook wel de Filo.
foofifche Godgeleerdheid geheeten hebben. ——.
Men verdeelt de Scholastieke Godgeleerden doorgaans
naar drie bezondere tijdperken. Het eerfte
begint van LANFRANK en eindigt met ALEXANDER van
HALES. Het tweede neemt een' aanvang met
ALEXANDER van HALES , en een einde met ÖÜRAN-
* rus