geschiedenis

tier Systematifche Godgeleerdheid. 131
ders eenigszins onbenevelde eeuw; • XIV.
hingen eene zo wigtige zwaarte aan de EEUW.'
leer van hunnen geliefden ARISTOTELES,
dat zij dezelve, fchoon door averrechtfche
uitleggingen reeds zints langen tijd
ontluisterd,als eene onfeilbaareGodfpraak
eerbiedigden, en voor onverwrikbre waarheid
hielden. En even dit, welk een voordeel
het opdaagende licht van verfcheiden
weetenfchappen ook anders aanbrengen
mogte, werkte tot groot achterdeel van
de Scholastieke Godgeleerdheid deezes
tijds. 't Gene de Letterkunde opbouwde,
brak de Wijsgeerte weder af. De leerftellingen
der reden en des Kristendoms
werden deerlijk gehavend door allerlei beuzelachtige
twistvraagen , en jammerlijk
wanvormd op de leest van belagchelijke
onderfcheidingen, en nietige fpitsvindigheden.
Van hier was het, dat de
Godsdienst, zo als dezelve op de hooge
fchoolen geleeraard en het volk in
de openbaare vergaderingen voorgedraagen
werd, ten laatften op de jammerlijkfte
wijze verbasterd en ontaard waare:
geen één leeiftuk meer had een'zweem
van zijne oorfpronglijke fchoonheid behouden.
Zeker een verftandig kristen
zoude toen liever eene redevoering van
CICERO, dan de les eens hoogleeraars of
de preek eens Munniks hebben willen hooren,
en er ook veel meer nut en ftichting
it getrokken hebben. Hoedaanig eene
gedaante de leer des Evangelies in deeze
eeuw, inzonderheid bij de Westerlingen,
I 2
van