Samenvattingen weefsels

membraan. Onder invloed van ATP wordt de kop van het motordomein van de
dyneine geactiveerd. Deze ‘loopt’ hierdoor over het naastgelegen microtubili-paar,
waardoor de microtubili ten opzichte van elkaar bewegen. In een cilium zijn
verbindingen tussen de microtubili aanwezig waardoor de microtubili niet ten
opzichte van elkaar bewegen maar een buigbeweging maken. PCD is een afwijking
waarbij de trilharen niet goed kunnen bewegen, waardoor de kans op infecties
groter is en het heeft ook een effect op de zaadcellen.
Opdracht 2: Vergelijking cilinderepitheel dunne darm en meerlagig
plaveiselepitheel opperhuid
Het epitheelweefsel uit de dunne darm bestaat uit een enkelcellige laag van
cilindervormige cellen. Dit weefsel bevat villi en microvilli aan de apicale kant voor
oppervlaktevergroting. Ook bevat dit epitheel slijmbekercellen. Aan de basale kant
zitten de cilinderepitheelcellen met hemidesmosomen via het basale membraan
vast aan de lamina propria. De belangrijkste functies van het cilinderepitheel zijn
bescherming, het soepel houden van de darm, secretie en absorptie. De kernen
van het cilinderepitheel liggen dicht bij de basolaterale kant, allemaal ongeveer op
dezelfde hoogte. De cilinderepitheelcellen in de dunne darm zijn polair door de
tight junctions aan de laterale kant.
De epidermis van de huid bevat meerlagig plaveiselepitheel. Dit epitheel bestaat
uit meerdere lagen waarvan de oppervlaktelaag plaveiselvormig is en de
onderliggende lagen kubisch of licht cilindrisch zijn. De cellen krijgen de
plaveiselvorm door het opnemen van keratine. Dit proces wordt keratinisatie of
verhoorning genoemd. De cellen verplaatsen zich naar het oppervlak waar er een
dunne hoornlaag wordt gevormd, het stratum corneum. Het stratum corneum
bevat een laag metabolisch inactieve cellen met daartussen lipiden. Deze laag
voorkomt dat er veel vocht verloren wordt. Ook biedt de verhoornde laag
bescherming tegen micro-organismen en voorkomt het snelle afslijting. In het
stratum spinosum start de keratinisatie. De cellen migreren dan via het stratum
granulosum naar het stratum corneum. In het stratum granulosum verliezen de
cellen hun kernen en andere organellen. Het stratum granulosum scheidt ook
lipiden uit naar het stratum corneum. Dit zorgt ervoor dat er een apolaire laag
ontstaat en dat polair transport, dus ook dat van water, wordt verhinderd.
Het huidepitheel bevat veel desmosomen en enkele gap junctions. Het
darmepitheel bevat tight junctions, zonula adherens, desmosomen en gap
junctions. Een groot verschil tussen de twee epitheelvormen is dat bij het
meerlagige epitheel van de huid het veel lastiger is voor voedingsstoffen om de
buitenste laag te bereiken. Hierbij komen de gap junctions goed van pas. Het
epitheel van de dunne darm is veel doorlaatbaarder dan het epitheel van de huid.
Opdracht 3: Transport-epitheel
Ionen, water, kleine oplosbare stoffen, macromoleculen en gassen kunnen door het
endotheel heen getransporteerd worden. Er zijn drie verschillende typen
capillairen. De manier waarop het capillair voedingsstoffen doorlaat verschilt per
type. Capillairen met een continu epitheel zijn permeabel voor grotere moleculen.
Het transport wordt hoofdzakelijk bepaald door pinocytose-blaasjes. Deze blaasjes
liggen in het cytoplasma en langs de celmembraan van de endotheelcellen. De
junctions laten voornamelijk kleine stoffen door. Capillairen met gefenstreerd
endotheel hebben nog meer pinocytose-blaasjes in het cytoplasma. Bij capillairen
met een discontinu endotheel wordt de permeabiliteit voornamelijk geregeld door
de variabele openingen tussen de endotheelcellen.
Endotheel is eenlagig plat plaveiselepitheel. Het zijn platte, langgerekte cellen
waarvan de kern enigszins het lumen uitpuilt. Continue capillairen hebben een
continu eptiheel. Bij gefenestreerd epitheel zijn de fenestraties te zien. Discontinue