Samenvattingen weefsels

Recommendations

Info

Collageensynthese in een fibroblastcel Voor de synthese van collageen worden eerst eiwitketens gesynthetiseerd. Deze eiwitketens worden preprocollageen genoemd. De eiwitketens worden in het RER gehydroxyleerd en geglycosyleerd. In het cytoplasma vormen subunits samen een triple-helix met extensiepeptiden (telopeptiden of propeptiden) aan de uiteinden, die ervoor zorgen dat het collageen oplosbaar blijft in de cel. Zo’n triple-helix met extensiepeptiden heet procollageen. Via blaasjestransport wordt het collageen dan naar de extracellulaire matrix getransporteerd. Daar zijn er enzymen aanwezig die het procollageen bewerken tot tropocollageen. De extensiepeptiden worden eraf geknipt, waardoor het collageen onoplosbaar wordt en gaat agglutineren. Het tropocollageen vormt nu collageen door het vormen van fibrillen, waarbij het tropocollageen achter elkaar gaat liggen. Bij collageen type 1 ontstaat er hierdoor een periodiciteit die zorgt voor het bandenpatroon. De collageenfibrillen kunnen gerangschikt worden in een collageenvezel. Veel vezels vormen samen een bundel van collageenvezels. Type 2 collageen kan niet netjes naast elkaar gerangschikt worden. Deze fibrillen worden aan elkaar gehecht door de binding van type 9 collageen. Deze bindingen zorgen voor de afstand tussen de verschillende collageenfibrillen. De ruimte tussen de fibrillen wordt opgevuld met tussenstof. Hierdoor wordt het collageen goed samendrukbaar. De collageenvezels liggen kriskras door elkaar, om het weefsel trekvast te maken in alle richtingen. Reticulinevezels Reticulinevezels zijn zeer dunne collageenvezels. Deze vezels kunnen met de lichtmicroscoop alleen gezien worden wanneer ze zijn aangekleurd. Deze vezels
vormen een netwerk dat belangrijk is voor het geven van vorm aan bepaalde <strong>weefsels</strong>. Het komt bijvoorbeeld voor in lymfeknopen en in bloedvaten. Zo’n netwerk zit beter aan elkaar vast dan de losse vezels die kriskras door elkaar liggen. Elastische vezels Elastine-vezels in het bindweefsel komen vrijwel altijd samen met collageen voor. Door collageen kan het weefsel niet te veel worden uitgerekt , en elastische vezels zorgen ervoor dat het weefsel na trekkrachten terugkomt in de oude vorm. Elastine is belangrijk voor de vormbehoud van het weefsel. Het elastine heeft kenmerkende vertakkingen die ook te maken hebben met het vormbehoud. Elastische vezels bestaan uit elastine (amorf, heeft zelf geen eigen vorm) en microfibrillen. De microfibrillen in elastische vezels bestaan uit fibriline. Elastinevezels zijn in diameter veel kleiner dan collageenvezels en vertonen ook geen dwarse streping. Verschillende elastische vezels zijn aan elkaar gekoppeld via cross-links. Wanneer er kracht op wordt uitgeoefend kan het uitrekken en daarna zal het teruggaan in de opgekrulde vorm. Proteoglycanen De proteoglycanen in de tussenstof zorgen voor stevigheid. Proteoglycanen kunnen ook veel bindingen aangaan met eiwitten en cellen. Het heeft tenslotte ook een barrière-functie doordat het een soort gelstructuur heeft. Proteoglycanen lijken op glycoproteïnen. Proteoglycanen en glycoproteïnen bestaan beide uit een kern van eiwitten met daaraan suikergroepen gebonden. Glycoproteïnen zijn echter veel kleiner dan proteoglycanen. Glycoproteïnen bestaan uit een globulair eiwit met daaraan een vertakte suiker die uit allerlei eenheden kan bestaan. Een proteoglycaan bestaat uit een lineair eiwit met daaraan lange, lineaire suikerketens van repeterende disacchariden. GAG, glycosaminoglycaan, is een repeterende eenheid in zo’n suikerketen van proteoglycanen. De GAG-eenheden zitten via een linker-saccharide vast aan het eiwit. GAG bestaat uit een hexosamine en een glucuronzuur. Zo’n suikerketen trekt positief geladen ionen, zoals natrium, en water aan. Het proteoglycaan wordt hierdoor niet goed samendrukbaar en biedt op deze manier stevigheid aan het weefsel. Proteoglycanen komen in kraakbeen voor als zijketens aan een hyaluronzuurketen. Hyaluronzuur is een GAG die als enige niet aan een lineaire zijketen vastzit. Proteoglycanen dienen ook voor het bundelen van collageenvezels. Ze zitten bijvoorbeeld tussen vezels van collageen type 2 en gaan bindingen aan met het collageen, waardoor ze zorgen voor de nette rangschikking van de collageenvezels. Basale lamina De basale lamina komt voor op de grens tussen bindweefsel en ander weefsel, behalve tussen bindweefsel en been of kraakbeen (door de verwantschap). De basale lamina is een specifieke laag van extracellulair materiaal en dient voor het binden van twee <strong>weefsels</strong>, maar ook voor het vormen van een barrière. De basale lamina bestaat uit een netwerk van verschillende moleculen. Ten eerste zitten er integrines van de hemidesmosomen in de basale lamina, die gekoppeld zijn aan het laminine. Het laminine vormt een netwerk. Type IV collageen is het collageen dat in de basale lamina een netwerk vormt. Perlecan, een proteoglycaan, en nidogen vormen verbindingen tussen laminine en collageen en met elkaar.
Page 1 and 2: Samenvattingen weefsels - Pathologi
Page 3 and 4: kan fysiologisch maar ook pathologi
Page 5 and 6: Een lymfoom is altijd kwaadaardig.
Page 7 and 8: actief transport, secretie en reabs
Page 9 and 10: indweefsel hebben een zeer grillig
Page 11 and 12: membraan. Onder invloed van ATP wor
Page 13 and 14: naburig gelegen cellen. De naburige
Page 15: Lichtmicroscopische afbeelding van
Page 19 and 20: De neutrofiele granulocyt heeft gra
Page 21 and 22: De grensstreek van het stratum papi
Page 23 and 24: Vrijwel alle verschillende soorten
Page 25 and 26: Basale immunologie Basale immunolog
Page 27 and 28: lymfocyten zijn voor de antistofgem
Page 29 and 30: het bloed in gaan. Alle cellen die
Page 31 and 32: - Na een humorale immuunreactie kan
Page 33 and 34: ontwikkelt zich dan een follikel en
Page 35: antigeenpresenterende cel gaat als

Samenvattingen weefsels

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?