Samenvattingen weefsels

Epitheelcellen van de darm worden enterocyten genoemd. Over het apicale
gedeelte van de cellen, aan de lumenzijde, is een duidelijke zoom te zien; de
staafjeszoom of brush border. Deze staafjeszoom bestaat uit microvilli en dient
voor oppervlaktevergroting. De lichtere, ronde structuren zijn slijmbekercellen. De
cellen waarvan de kernen die (vaak) boven of onder de rij van epitheelcelkernen
liggen zijn lymfocyten (in dit geval cytotoxische T-cellen). Dit zijn cellen van het
immuunsysteem die werken tegen bacteriën in de darmen.
De huid bestaat uit meerlagig plaveiselepitheel, een epitheel dat men in het
algemeen vindt op plaatsen waar mechanische weerstand van het oppervlak
belangrijker is dan bijvoorbeeld de resorptie- of excretiefunctie. De grenslaag van
epitheel met bindweefsel verloopt niet recht. Het grillige verloop van deze
grenslaag verhoogt de mechanische stevigheid van de huid, omdat de
oppervlaktevergroting ervoor zorgt dat er meer bindingen mogelijk zijn. De grens
tussen epidermis en bindweefsel word gevormd door een laag netjes naast elkaar
gerangschikte cellen van het stratum basale. Meer naar buiten toe veranderen
de cellen van vorm en inhoud. De cellen uit de laatste lagen vóór het stratum
corneum bevatten basofiele granula, die gevuld zijn met keratohyaline. Deze laag
wordt het stratumgranulosum genoemd. De cellen tussen het stratum basale en
het stratum granulosum vormen het stratum spinosum (stekelcellaag). In deze
laag lopen lichtere lijnen die worden onderbroken door ‘celbruggetjes’:
cytodesmen. Het stratum papillare van de dermis vormt de golfvormige grens
tussen de epidermis en het bindweefsel. De epitheelcellen aan de kant van het