Samenvattingen weefsels

De milt is een orgaan dat twee belangrijke functies heeft; één voor de specifieke
afweer en één voor de selecteren en verwijderen van versleten erythrocyten. De
milt heeft een dun bindweefselkapsel. Het bevat een reticulum en veel bloedvaten.
Het orgaan gaat vrij makkelijk kapot bij trauma. In milt liggen allerlei follikelachtige
structuren in grote velden van blauw weefsel. Er is ook veel weefsel dat wat lichter
van kleur is, de witte pulpa. De donkere structuren met de follikels heet de rode
pulpa. Er zijn ook bindweefselschotten te zien die het weefsel verdeeld en vooral
versterkt.
Er zijn veel bloedvaten te zien, kleine trabeculaire arteriën en grote trabeculaire
venen. De trabeculaire arterie maakt zich op een gegeven moment los van het
bindweefselkapsel en gaat dan verder in het reticulum. Die arterie heeft allerlei
kleinere vaten. Dat bloed komt in het reticulum terecht. Onder invloed van de druk
van het bloed komt het terecht in grote wijdmazige veneuze bloedvaten die het
bloed opvangen en afvoeren via de vene naar buiten toe. De witte pulpa zit
rondom de arteriën in het reticulum.
Om de trabeculaire arterie die het bindweefsel ingaat ligt de PALS (periarteriolaire
lymfocytschede) die vol zit met T-cellen met daarbuiten B-cellen en follikels.
De veneuze sinussen in de milt worden bekleed door endotheelcellen. Deze
hebben en typische ligging in de miltsinussen. Het zijn lange cellen die losjes tegen
elkaar aan liggen. Ze hebben niet veel onderlinge contacten. Ze worden aan elkaar
gehouden door retucline-vezels die er netjes gestructureerd omheen liggen. Deze
houden de veneuze sinussen bij elkaar. Er is nog wel genoeg ruimte tussen de
endotheelcellen voor cellen om in en uit te treden. Wanneer de erythrocyten oud
en minder soepel zijn kunnen ze niet meer door de wand heen en worden ze in de
milt gevangen en opgeruimd.
Basale immunologie: hoorcollege 14, mucosaal immuunsysteem
In het darmepitheel liggen er heel veel stukjes los lymfoied weefsel met 1 follikel.
Een tonsil (amandelen) behoort ook bij het mucosale immuunsysteem. Hier zitten
heel veel follikels in. Aan het einde van de dunnen darm en in de appendix zit ook
veel lymfoied weefsel.
De ring van tonsillen ligt aan het begin van de pharynx. De keelamandelen zijn
uitstulpingen van het pharynxweefsel, verdikkingen. Ze zijn helemaal bekleed met
meerlagig plaveiselepitheel met diepe crypten. Onder die crypten liggen veel
follikels. In al die follikels gebeurt hetzelfde. Er is een plotselingen overgang van
epitheel naar epitheel dat is geinvadeerd door lymfocyten en plasmacellen.
Antigenen maar ook lymfocyten kunnen makkelijk door dit epitheel heen bewegen.
Na de slokdarm is het maagdarmkanaal bekleed met eenlagig epitheel. Dit
epitheel bevat membranelikecells (M-cellen). Dit zijn koepelvormige cellen met een
dun cytoplasma. Onder dit soort cellen liggen vaak dendritische cellen, macrofagen
en lymfocyten. Deze cellen nemen kleine slokjes van wat er langs komt en
transcyteerd dit naar de andere kant waar het door de gastcellen van het
immuunsysteem kan worden gecontroleerd.
Peyerse platen zijn duidelijke verhogingen van endotheelweefsel. Wanneer er iets
in de darm binnenkomt dat niet in orde is gaan de epitheelcellen daarop reageren.
Hierdoor komen macrofagen en andere gastcellen naar het weefsel toe. Er