Samenvattingen weefsels

Opdracht 3: Adhesie in het immuunsysteem
Selectines spelen een belangrijke rol in het proces waarbij de leukocyt aan de
epitheelcel hecht om hierna vanuit het bloed bij een ontstekingsplaats het weefsel
in te gaan. Selectines zitten op endotheelcellen en kunnen binden aan
koolstofketens die aan leukocyten zitten. De hechting van selectine aan een ligand
gaat snel, omdat er door de bloedstroom weinig tijd is. Ook het loslaten van de
hechting gaat snel omdat selectines een lage affiniteit hebben. Hierdoor rollen de
leukocyten over de onderliggende epitheellaag, maar wel minder snel dan de
bloedstroom. Integrines worden actief nadat er een binding is gevormd tussen een
selectine en een leukocyt. Deze binding duurt langer. De Ig-superfamilie bestaat
uit een grote groep moleculen waarvan een deel zorgt voor de specificiteit van
interacties tussen leukocyten en endotheelcellen. Andere varianten zorgen voor
interacties tussen leukocyten onderling. Om ervoor te zorgen dat de binding aan
de cel maar tijdelijk is moet de affiniteit van integrines worden gereguleerd. Voor
de migratie door endotheliale barrières is het voor leukocyten belangrijk dat ze
langs tight junctions kunnen passeren. Wanneer de leukocyt in contact komt met
de endotheelcel herrangschikken de cadherines en catenines in de
endotheelcellen, en veranderd hun functie. Ook de calciumionen-concentratie
verandert, waardoor er een potentiaalverschil ontstaat dat ervoor zorgt dat de
leukocyten kunnen migreren.
Opdracht 4: Hoe bewegen cellen zich door weefsel van A naar B?
Veel cellen bewegen zich door weefsels heen door middel van een kruipachtige
beweging over de aanwezige onderlaag (substratum). De celmigratie bestaat uit
een samenhangend proces waarbij de actinelaag die tegen het plasmamembraan
aanligt een belangrijke rol speelt. Deze laag wordt ook wel de actinecortex
genoemd. Het proces bestaat uit drie fases. Een extensiefase waarbij
actinefilamenten van de cel in de richting van de beweging gestuwd worden, een
aanhechtingsfase waarbij het plasmamembraan aan het substratum hecht en de
tractiefase waarbij de koppeling van de cel aan het substratum een spanning
veroorzaakt die samen met een contractie aan de achterkant van de migrerende
cel zorgt voor migratie.
De extensie van het plasmamembraan wordt veroorzaakt door polymerisatie van
actinefilamenten. Afhankelijk van het celtype worden er filopodia (ééndimensionaal),
lamellipodia (tweedimensionaal) of pseudopodia (driedimensionaal)
gevormd.
De adhesie aan het substratum gebeurt door middel van integrines, die zowel aan
het cytoskelet van de migrerende cel als aan de extracellulaire matrix binden.
Deze integrines bewegen vrij over het plasmamembraan. Doordat de integrines
loszitten kunnen de cellen sneller voortbewegen.
Doordat de adhesie-sites aan de voorkant van de migrerende cel als ankerpunt
dienen, kan de cel tractie generen op het substratum en zichzelf voorwaarts
trekken. Myosine-motoreiwitten zorgen voor deze tractiekrachten. Myosine is
voornamelijk achter in de cel aanwezig. Myosine zorgt ook voor contractie van de
actinerijke cortex aan de achterzijde van de cel, waardoor de achterste adhesiesites
verzwakken.
Opdracht 5: Hoe kan vetweefsel als steunweefsel functioneren?
Vetweefsel bestaat voor een deel uit fibroblasten, die de vetcellen bij elkaar
houden. De vloeibare lipiden in de adipocyten kunnen op deze manier weerstand
bieden tegen drukkrachten, waardoor het zeer geschikt is als steunweefsel.