Vl lil - Vijfeeuwenmigratie.nl

127Sillevoldt die hem op weg hielp in de wereldvan de groothandel in tropische producten.Om hem te assisteren liet Ganpat zijn neefGeorge Giasi overkomen. In het winkeltje waseen keur aan tropische groenten en gedroogdevissoorten uit Suriname te vinden. Alles wasper vliegtuig aangevoerd; de vis in kartonnendozen, het gepekelde vlees in emmers en degroenten in mandjes. Toen de zaak goed begonte lopen - Ganpat had inmiddels ook een kraamop de markt aan de Herman Costerstraat - werdde winkel in de Marconistraat pakhuis annexkantoor en opende hij op de Valkenboslaan eentweede winkel. De meeste Surinamers zullenzich deze zaak herinneren als de eerste tropischewinkel in Den Haag, met de vanzelfsprekendenaam Tropica. Daarnaast richtte Ganpateen importbedrijf voor tropische groenten op.Eerst kwamen de spullen vooral uit Suriname,maar Den Haag met al zijn Indische Nederlandersvormde natuurlijk ook een afzetgebiedvoor Indonesische producten. Zo begon de handelmet Indonesië, later uitgebreid naar Thailanden India. Maar iemand die 10.000 kilogroenten importeert, moet er zeker van zijn dathij die afzet. Daarom opende Ganpat al snel zakenin Amsterdam (Albert Cuyp) en Rotterdam(West-Kruiskade) en verhuisde het pakhuisnaar een grotere behuizing in de Wateringsestraat.Op zaterdag deden de meeste mensen hunboodschappen en stonden ze op de Valkenboslaanin de rij voor de eerste roti's die voor f 1,75per portie werden gemaakt. De bloedworst leverdeMax Adrianus en uit Brussel kwam de fasjong (een Chinese worstsoort) voor de nasigoreng. De spullen voor de medewerkers vande Indiase en Pakistaanse ambassade in DenHaag betrok Ganpat uit Londen, want zij wildenhun eigen specerijen, rijst en chapattimeel.Via Den Haag kwamen deze productenook bij de Indiase gemeenschap in Bonn enBrussel terecht. Toen Indiërs uit Oeganda, opde vlucht voor Idi Amin, in Spijkenisse neerstreken,kwam Ganpat hun zijn Indiase levensmiddelenbezorgen.Maar het waren niet alleen Surinamers en Indiërsdie zich door Ganpat lieten bedienen. Deaanwezigheid van Indische Nederlanders enIndonesiërs in de stad maakte dat er ook vraagwas naar andere tropische producten: nangka's,kangkoeng, peteh, ramboetan en salak.Een netwerk van Indische toko's en restaurants,over Nederland verspreid, werd doorGanpat bevoorraad, om te beginnen de bekendetoko Persoon op de Laan van Meerdervoort.Ook Hollanders bezochten zijn zaak. Zij kwamenniet uit nieuwsgierigheid, maar omdat zijin militaire dienst in Suriname kennis haddengemaakt met het Surinaamse eten en dat inDen Haag aan hun familie en vrienden wildenvoorzetten. Net als bij de Indonesische en Chineserestaurants heeft Defensie ook voor hetSurinaamse eten een baanbrekende functievervuld. Ganpat trok zich na verloop van tijduit de eerste tropische winkel van Den Haag terug.Zijn neef George Giasi nam de zaak overen begon in september 1973 Winkel George inde Weimarstraat, inmiddels eigendom van zijnzoon. Giasi zelf runt nu het reisbureau Georgia'sTours schuin tegenover de winkel. Daar boekende Haagse Surinamers hun reizen, die henallang niet meer alleen naar Suriname, maarook naar India, Mauritius en Singapore voeren.Kabhi KabhieHet hoofdstuk Ganpat kan niet worden afgeslotenzonder het over filmvertoningen te hebben.Omstreeks 1961 begon hij ermee; naast deWest-Indian Trading Company Ganazi kwamer toen een West-Indian Film Society. In de begintijdwerden er vooral documentaires overSuriname en India gedraaid van de Rijksvoorlichtingsdienst,op zondagmiddag in een zaaltjeop de Thomsonlaan. Al gauw werd het daarte klein en stapten ze over naar gebouw DeHaard in de Daguerrestraat. Daar werden dedocumentaires afgewisseld met 35 mm films.Er was echter maar één projector, zodat de filmelke 12 à 13 minuten moest worden onderbrokenom een nieuwe spoel op te zetten. Datduurde een paar minuten en bij Hindostaansespeelfilms, die gemiddeld drie uur duurden,ging de spanning er dan wel af. Om die redenvonden de vertoningen vanaf 1963 plaats in hetMuseum voor Onderwijs in de Hemsterhuis-