Vl lil - Vijfeeuwenmigratie.nl

De meeste ItaliaanseV redestei n-werknemersverbleven i n Hotel DePoort aan de Brouwersgracht(1960). V.l.n .r.Franco Digeo, PasqualeZottola, Angelo Prinzoen Nico Campolattano.[Part. coll. Th. Van Son]142Ik was ook lid van de arbeidsvoorwaardencommissie.Als er salaris verschillen warentussen buitenlanders en Nederlanders, zochtenwe dat uit. Alle kleine dagelijkse problemenwerden opgelost. Het waren echtfantastische mensen.Hotel De PoortNico Campolattano kwam in 1960 niet in eenparticulier pension terecht, maar in hotel DePoort aan de Brouwersgracht. Een jaar eerderhad de stichting Haags Katholiek JongerenCentrum De Poort haar deuren geopend voorjongeren die van buiten de stad kwamen om inDen Haag te werken of te studeren. 10 Begeleidingen onderdak, dat was precies wat de eerstearbeidsmigranten nodig hadden, want de meestenwaren zonder enige voorbereiding of kennisvan de taal naar Nederland gekomen. Hunwerkgevers sloten een contract af voor kost eninwoning en in de loop der jaren werd De Poorteen gemeenschap op zich. Onder leiding vandirecteur Theo van Son kwamen er in 1960veertig Italianen wonen, later gevolgd doorSpanjaarden en Surinamers.Met de jaren nam het aantal nationaliteiten inDe Poort snel toe. Die verscheidenheid in achtergrondvan de gasten leidde op den duur totonderlinge spanningen en toenemende agressie.De roep om eigen ruimten voor de verschillendegroepen klonk met de jaren luideren zo ontstond het idee voor de oprichting vanzogenaamde casa's. In 1967 werden daarvoormet financiële steun van het ministerie vanCRM verschillende ruimtes van de voormaligeverpleegstersschool van het ziekenhuis Zuidwalverbouwd en ingericht. Door het teruglopendaantal gastarbeiders en vanwege exploitatietekortenmoest De Poort in 1974 sluiten. J IIn de tijd dat Campolattano er ging wonen, bestondde bezetting naast Nederlanders voornamelijkuit Italianen. In het begin moest hij weleven wennen: met zes man op een zaaltje instapelbedden, dat deed je toch alleen maar in jediensttijd! En het eten, altijd maar weer datHollandse eten. De leiding van De Poort stondechter open voor suggesties en al snel kwam ertwee keer per week spaghetti op het menu.Ook gingen van tijd tot tijd de stoelen in de eetzaalaan de kant voor een uitbundige swingavond. Over meisj es hadden de Italiaanse mannenin Den Haag nooit te klagen. Directeur VanSon rekende in 1963 in de Nieuwe Haagse Courantoverigens voorgoed af met de mythe datde Italiaanse jongens achter de Haagse meisjesaanzaten: 'De meisjes bieden zich dikwijls zelfaan en vlassen erop een avondje mee uit te mogen.'12Natuurlijk namen de jongens 's avondswel eens een meisje mee naar de conversatiezaal,maar ze realiseerden zich heel goed dat zealleen maar 'nette' meisjes binnen mochten laten.Zag Van Son een meisje van minder allooi,dan schudde hij zijn hoofd ten teken dat hetmeisje en haar Italiaanse begeleider rechtsomkeertmoe1itenmaken. 13Een jaar eerder waren er uit onverdachte hoek,te weten de vreemdelingenpolitie, ook al opmerkingengekomen over het gedrag van deHaagse meisjes.Het toegenomen aantal Italianen in de industriëlesector maakt een intensievere controlenoodzakelijk. Aanvankelijk verbleven vrijwelalle Italianen in hetzelfde jeugdhotel. Nu zijenigszins in de stad bekend zijn geraakt, willenzij zelf hun kosthuis zoeken, omdat zijdenken dan goedkoper en beter uit te zijn.Dit heeft tot gevolg dat zij in particuliere