Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing, augustus 2011

delen van de werkwijze ook ingezet kunnen voor andereevenementen die niet zijn aangemerkt als nationaalevenement.Nationale werkwijzeDe nationale werkwijze bevat een concrete procesbeschrijving,opgedeeld in een aantal fasen binnen de voorbereiding.Bij elke afzonderlijke fase wordt aangegeven wat deuitgangspunten zijn die voor alle nationale evenementengelden ongeacht het karakter. Eén van de uitgangspuntenis dat alle dreigingsgerelateerde informatie op één plekmoet samenkomen en in samenhang worden bezien.Bijzonder aan deze werkwijze is dat er ook verschillendeproducten worden beschreven met minimumeisen.De werkwijze omvat concreet a) een procedure voor detotstandkoming van een geïntegreerd dreigingsbeeld opbasis van de landelijke en lokale dreiginginschattingen, b)een landelijke lijst dreigingscenario’s die als basis dientvoor een transparante en toetsbare risicoafweging, c) eenhandreiking voor het opstellen van een integraalbewaking- en beveiligingsplan. Doordat de werkwijzeruimte geeft aan het specifieke karakter van het nationaleevenement én de lokale omstandigheden, kunnenbeveiligingsmaatregelen per evenement variëren.Voordeel van een landelijke lijst met dreigingscenario’s isdat alle betrokken diensten dezelfde scenario’s uitwerken.Hierdoor wordt voor iedereen duidelijk wat iedereen doetbij een bepaald scenario. Daarnaast ontstaat door hetgebruik van dezelfde nummering en terminologieuniformiteit. Hierdoor wordt het makkelijker om vanelkaar te leren.Schematisch ziet het proces er als volgt uit.Een belangrijk aspect is het uitgangspunt van risicobeheersing.Het is onmogelijk om absolute veiligheid tegaranderen en alle risico’s uit te sluiten. Door effectiefsamen te werken en af te stemmen door alle betrokkenorganisaties bij de voorbereiding en de uitvoering kunnenzoveel mogelijk veiligheidsrisico’s worden beheerst. Ditsluit aan bij de moderne stroming binnen de securitywetenschap,dat beveiligen meer als risicomanagementmoet worden gezien. Hierbij wordt niet uitgegaan vanrisico-uitsluiting, maar van zorgvuldige risicobeheersing.Het volledig uitsluiten van risico’s is immers nietrealiseerbaar. Het is altijd een afweging op basis vaninformatie, de vooraf gekozen risicotypes en weerbaarheidscenario’sdie de contouren van het beveiligingsplanbepalen en tevens daarmee de risicobeheersing operationeelzichtbaar maakt. Het doel is onder meer dat hetlokaal bevoegd gezag op een inzichtelijke wijze een keuzemaakt welke scenario’s wel en welke niet door maatregelenworden beheerst. Hieruit vloeit voort dat explicietwordt benoemd welke risico’s wel worden geaccepteerd.Groot bijkomend voordeel is dat het zelfs mogelijk is omdelen van de werkwijze, bijvoorbeeld het gebruik vandreigingscenario’s, te adopteren voor de voorbereiding opandere (lokale) evenementen.Samenwerking leidt tot succesDe gebeurtenissen in Apeldoorn in 2009 hebben latenzien hoe belangrijk het is om samen te werken en af testemmen. Alleen dan is het mogelijk om een volledigoverzicht te krijgen van alle benodigde maatregelen.Koninginnedag 2011 is het eerste evenement waarin delandelijk vastgestelde werkwijze beproefd werd. Voor deeerste keer werkten alle betrokken organisaties, zoweldecentraal als landelijk, volgens de eenduidige landelijkewerkwijze. De betrokken organisaties hebben desamenwerking als waardevolle aanvulling bestempeld.Bewaken en beveiligen is een dynamisch vakgebied,waarbij continue ingespeeld dient te worden op actueleomstandigheden. Innovatie van beveiligingstechniekenen creativiteit is van groot belang om de toekomstigeuitdagingen in bewaken en beveiligen het hoofd te blijvenbieden. Door deze integrale benadering bij de beveiligingvan nationale evenementen is een volgende stap gezet inde verdere professionalisering van dit vakgebied. Denetwerkgerichte coördinatie van de NCTV binnen debestaande gezagshoudingen en bevoegdheden tussen deverschillende operationele diensten, bestuurlijke organenen inlichtingen -en veiligheidsdiensten blijft ook in detoekomst van belang.Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing augustus 2011 45