Kader Primair 1 (2011-2012). - Avs

In het educatieve landschap nemen onderwijswethouderseen bijzondere positie in. Ze staanbuiten de scholen, maar zijn wel een belangrijkegesprekspartner. Ze beheersen bepaaldegeldstromen en proberen bij het bepalen vanbeleid ook andere maatschappelijke belangenin het oog te houden. In grote steden vervullenwethouders bovendien vaak een spilfunctie tussende verschillende schoolbesturen. De Haagseonderwijswethouder Ingrid van Engelshovenvertelt over haar werk en ambities. Ze wil ruimbaan geven aan de autonomie en diversiteit vanscholen. “Ik bemoei met niet met de pedagogischekeuzes die schoolleiders en leerkrachtenmaken.” Maar als de samenwerking tussen tweebuurtscholen door concurrentie vastloopt, oefentze desnoods druk op hun besturen uit om de zaakvlot te trekken.tekst marijke nijboerHoe ziet u de rol van onderwijswethouder in een grote stadals Den Haag?“Ik kijk samen met schoolbestuurders, schoolleiders,leerkrachten en ouders wat we kunnen doen om het maximaleuit ieder kind te halen. Ik jaag waar nodig aan enzorg dat het nodige geld beschikbaar is. Ik wil zorgen datde mensen die het werk moeten doen, daar maximaal toein staat zijn. We spreken samen doelstellingen af, maar ikbemoei met niet met de pedagogische keuzes die scholenmaken.”Sommige steden, zoals Rotterdam, kiezen gezien de groteonderwijsachterstand voor een sterke regierol van de gemeente.U hamert juist erg op de autonomie van scholen. Waarom?“Ik wil schoolleiders en leerkrachten de ruimte geven omprofessional te zijn, hun vak uit te oefenen. Dus schrijfik niet voor hoe zij het moet aanpakken. We hebben eengezamenlijk doel en zij bepalen hoe we dat gaan bereiken.Neem onze brede buurtscholen, die wekelijks zes uurextra lesgeven. Die leertijdverlenging is bindend, maar deinvulling ervan is aan de scholen. Wij kijken of het geldwordt besteed zoals afgesproken, maar daar blijft het bij.Ik ga niet over de invulling van het onderwijs; ik ben eenbestuurder. We moeten elkaars professionaliteit respecteren.Ik verwacht ook dat schoolleiders begrip hebbenvoor mijn positie, mijn ambitie en het feit dat ik opkomvoor de belangen van ouders en van de buurt rondomeen school.”U zei tijdens een speech over zwakke scholen: ‘Ga na waaruw zwakke plekken zitten en kom met een plan van aanpak’.Werkt dat?“Ik heb gesproken met twee besturen die een aantalzwakke scholen hadden. Met mijn steun worden de zwakkeplekken aangepakt en een aantal van die scholen heeft hetafgelopen jaar forse stappen vooruit gemaakt. Een zwakkeschool is een gezamenlijk probleem. Ik ga dan niet bestraffendmet de vinger wijzen. Maar ik verwacht wel de bereidheidom samen te kijken hoe we het aanpakken. Ik merkdat men dit oppakt.”Lukt het om een balans te vinden tussen uw ambities en de eigenvisie van scholen?“Soms wringt dat wel; dan kaart ik het aan. Soms vergt desituatie dat je de boel stevig onder druk zet. Omgekeerdmogen scholen dat ook bij mij doen wanneer ze dat nodigvinden. Opnieuw als voorbeeld de brede buurtscholen:daar moet met veel partijen worden samengewerkt om eenecht leerrijke omgeving te creëren. Dat vraagt soms vanscholen dat ze risico’s nemen. Als je lestijden verlengt, eenzaterdagschool en een zomerschool start, heb je extra mensennodig. Wil je die activiteiten structureel maken, dankomen al die mensen op de payroll van de school. Als vervolgensbepaalde subsidiebronnen opdrogen, zit de schoolmet de extra personeelslasten. Daar hebben we samen eenoplossing voor gezocht. Er komt een stedelijke stichting,die dat extra personeel in dienst neemt en hen detacheertbij de scholen.”>pedagogische keuzes’kader primair september 201125