Discussie Werkwoord- plaatsing - Nederlandse Taalkunde

sjef barbierstraponeerd’ is. De analyse van volgordevariatie in werkwoordclusters is daarmee nietconstructiespecifiek, conform eis (4-i).De tweede eis (4-ii) is dat de analyse moet verklaren waarom dit type woordvolgordevariatieniet mogelijk is in andere syntactische omgevingen, bijvoorbeeld zelfstandignaamwoordgroepenals in (18).(18) a de drie rode tulpenb *de drie tulpen rodec *de drie [ Ntulpen] rode [ Ntulpen]De verklaring ligt voor de hand. Het adjectief in (18) is aangehecht aan een projectie vanN op een niveau waarop N nog niet gesatureerd is. 18 Gewoonlijk wordt aangenomen datsaturatie van N plaatsvindt door aanhechting van D (vgl. Heim en Kratzer 1998). De projectievan N die in (18c) verplaatst is, is dus een predicaat, en een predicaat kan niet hetsubject zijn van een adjectief. Deze verklaring is daarmee parallel aan de verklaring voorde onmogelijkheid van ‘extrapositie’ van lage adverbia op zinsniveau. De voorspelling isdat adverbia die kunnen aanhechten nadat D is aangehecht, die dus een positie links vanD als basispositie hebben, wel na het nomen kunnen verschijnen. Dat lijkt inderdaad hetgeval. 19(19) a Waarschijnlijk alleen Jan heeft de klap gehoord.b Alleen Jan waarschijnlijk heeft de klap gehoord.•5 De betekenisloosheid van woordvolgordeverschillen in werkwoordclustersDe derde eis was dat de analyse moet verklaren waarom woordvolgordeverschillen inwerkwoordclusters geen gevolgen hebben voor de betekenis terwijl woordvolgordeverschillenin andere domeinen, bijvoorbeeld voorzetselgroepen, doorgaans wel gevolgenhebben voor de betekenis.We hebben hierboven de operatie (uitgebreide) VP-Intrapositie in verband gebrachtmet predicatie, en laten zien dat de (on-)mogelijkheid van (uitgebreide) VP-Intrapositievolgt uit algemene restricties op predicatie. Voor de eenvoud van het betoog hebben weaangenomen dat (uitgebreide) VP-Intrapositie alleen mogelijk is als de geïntraponeerdeconstituent geïnterpreteerd kan worden als het subject van de ‘geëxtraponeerde’ constituent.Als we, zoals eerder voorgesteld en beargumenteerd in Barbiers (1995, 2000a), desterkere aanname doen dat (uitgebreide) VP-Intrapositie niet alleen mogelijk is onder eenpredicatierelatie maar ook noodzakelijk om die predicatierelatie syntactisch te realiseren,18 We laten het precieze aanhechtingsniveau (N, N’, NP) hier in het midden omdat het niet van belang is voorhet betoog. De voorgestelde verklaring van de feiten in (18) impliceert dat de basisstructuur in talen die wel‘extrapositie’ van adjectieven toestaan (bijv. Frans en Italiaans) moet verschillen van die in het Nederlands. Eénmogelijkheid is een analyse van attributieve adjectieven als gereduceerde relatiefzinnen.19 De zinnen in (19a,b) zijn om onduidelijke redenen niet voor iedereen even acceptabel.170