Discussie Werkwoord- plaatsing - Nederlandse Taalkunde

Commentaar bij het artikel van Jan-Wouter Zwartdat zijn twee verschillende categorieën. Hier verhinderde de theoretische context dus datik onmiddellijk de gedachtesprong van Paardekooper kon nadoen. Dus adjugeerde ik Vfinaan C en deleerde ik de lexicale vulling van C.Het desbetreffende, hier ‘Den Besten (ms.)’ te noemen stuk 2 (dat over de interactietussen lexicale deleties en worteltransformaties handelde en ook nog een probleem in deZweedse syntaxis moest oplossen) was nog niet af, of ik realiseerde me dat ik een ‘eenvoudige’beschrijving gemist had, namelijk substitutie van Vfin voor C. Ook dat was natuurlijkstructuurbehoud; ik moest alleen wat minder maximalistisch denken. Overeenstemmingin een kenmerk ([+tense]) moest genoeg zijn. Kortom, ik had de ideeën van Emonds nietopgegeven maar wel bijgesteld. Hiermee leverde ik een bijdrage aan het ontstaan van hetconcept hoofdverplaatsing, hoewel het belang van die bijdrage maar relatief is: er bestondal have/be-Raising voor het Engels en Kayne had al de grondslag gelegd voor de V-naar-Iregelvan het Frans. En verder was er natuurlijk Evers’ Verb Raising, in die tijd nog algemeenaanvaard als een hoofdverplaatsingsregel, zij het een adjugerende.3.2 Subjectinitiële zinnenIn wat Zwart de vroeg-minimalistische periode noemt, kwam er verandering in de algemeneopvatting over V2. In het kielzog van die theoretische omslag werd V2 langzamerhandopgesplitst. Er werd bijvoorbeeld nagedacht over verschillende projecties voor Topicalisatieen Wh-Verplaatsing. Dit bood tevens mogelijkheden om begrijpelijk te maken waaromresiduele V2-talen, d.w.z. het Engels en het Frans, V2 vooral in vragende hoofdzinnenhebben behouden.Wat ik echter nooit goed begrepen heb, is het idee van Travis en Zwart om subjectinitiëledeclaratieven te beschrijven als IPs (of AgrPs c.q. AgrSPs). Mijns inziens is nooitduidelijk gemaakt waarom dit zou moeten – noch hoe de oudere CP-analyse voor zulkezinnen voorkomen kan worden.Omdat dit toch wel een vast punt is van veel minimalistische behandelingen vanSubject-initiële declaratieven, is de vraag welk ‘leidinggevend idee’ hierachter zit of vooralzat, d.w.z toen Travis en Zwart met deze voorstellen kwamen. Het kan hem niet zitten inde realisatie van Spec-Head Agreement, want congruentie kan ook op het niveau van deCP gerealiseerd worden. Dit blijkt uit de behandeling van Wh-Verplaatsing: vraagwoorden,relativa en lege operatoren gaan naar de specificeerder van de CP – ook als ze subjectzijn: 32 ‘Den Besten (ms.)’ – geschreven in 1976/1977 – is de eerste versie van de hoofdtekst van Den Besten (1983).Het idee van V2/V1 als een COMP-Substitutie-regel dateert van eind 1977 en zou uiteindelijk leiden tot detweede Appendix in Den Besten (1983). Maar daarvóór was het idee al naar buiten gebracht in twee lezingenin 1978, in Den Besten (1978) en in een later, daaruit afgeleid artikel, en in een inleiding bij een afdruk (opverzoek van Werner Abraham) van ‘Den Besten (ms.)’ in Groninger Arbeiten zur germanistischen Linguistik (GAGL)20 in 1981. Dit uitstel van publicatie tot 1981 c.q. 1983 heeft te maken met het feit dat ik de nieuwe analyse inhet oude stuk wou integreren, maar eerst nog een verklaring wou vinden voor het hoofdzinkarakter van V2/V1. Ik was daarbij zeer kritisch. Waarschijnlijk te kritisch.3 Ik ben me er van bewust dat in principe iedere subject-initiële deelzin als een IP cq AgrSP geanalyseerd kanworden – mits er geen tegenevidentie is. Zie bij voorbeeld Broekhuis & Dekkers (2000) voor relatieve zinnen.Maar mij gaat het vooral om dit soort ideeën in hun begintijd.219