Discussie Werkwoord- plaatsing - Nederlandse Taalkunde

jan-wouter zwartIn dit verband zijn feiten uit de Nederlandse kindertaal, bij mijn weten het eerstbesproken in Flikweert (1994), en onlangs weer in Barbiers en Koppen (2006), mogelijkvan belang. De feiten laten zien dat kinderen gedurende langere tijd in inversieconstructieshet verledentijdsmorfeem direct na het (pronominale) subject plaatsen:(26) Wat hoor-ik-te jou zeggen ?Vanuit het perspectief van Anderson (1993) kunnen we dit verschijnsel als volgt duiden.De constituent rechts van het subject is gemarkeerd met het kenmerk [tempus], en realiseertdit aan zijn linkerrand d.m.v. het morfeem -te. Het werkwoord zelf wordt gerealiseerdaan de linkerrand van de constituent rechts van het vraagwoord wat. Het is niet duidelijkwelk kenmerk daarbij een rol speelt (de oude vraag naar de verklaring van V2), maar dezefeiten suggereren dat [tempus] hierin niet van belang is.Het is niet onaannemelijk dat prosodische factoren ook een rol spelen in die gevallenwaar V2 uitblijft (vgl. Koopman 1995, Meinunger 2001). Met name bij complexe partikelwerkwoorden,maar ook in sommige andere constructies, is er geen geschikte V2-realisatievoorhanden:(27) heruitgevena Ze willen het boek heruitgevenb Ze hebben het boek heruitgegevenc * Ze geven het boek heruitd * Ze heruitgeven het boek(28) zo goed als ...a Het is zo goed als verdwenenb Het verdween (*zo goed als)c Het (*zo goed als) verdweenZoals Meinunger (2001) laat zien, is althans (28) schijnbaar een prosodisch effect, aangezientoevoeging van een toondragend element het geval corrigeert:(29) Het verdween zo goed als volledig.Hoe dit ook zij, de beschrijving van V2 is niet volledig als deze op zich onverwachte feitenniet op hun plaats vallen.216