Zilver Magazine - herfst 2019

TEKST JOS KNAAP | FOTOGRAFIE ALPHONS B. TER BRAKE EN ARCHIEF FAMILIE JUNGST
Hij hoeft niet lang na te denken over het antwoord op de vraag wat hij als het meest schrijnend
ervaart op zijn ‘expedities’ naar de landen in de Derde Wereld. Dick Jungst verheft voor het eerst
tijdens het gesprek zijn stem. ‘Schrijnend zijn de omstandigheden van de moeders die meer kinderen
krijgen dan ze zouden willen. Wereldwijd zijn er elk jaar 120 miljoen vrouwen ongewild zwanger en 80
miljoen daarvan koersen onvermijdelijk af op een onveilige abortus. Dagelijks overlijden 850 vrouwen
door complicaties van zwangerschap of bevalling. Dat kost vele levens en leidt tot talloze gezinnen
zonder moeder. Dat is in ontwikkelingslanden een rampzalige ontwikkeling. Voldoende voorlichting en
toegang verschaffen tot anticonceptiemiddelen zijn absoluut noodzakelijk.’
‘Goede gezondheidszorg is
oneerlijk
verdeeld’
In de huiskamer van de familie Jungst in
Almelo komen tal van draden samen.
Ze hebben één ding gemeen, namelijk
het streven om mensen in ontwikkelingslanden
te helpen met voorzieningen,
gezondheidsprogramma’s en het opleiden
van lokale gezondheidswerkers. Dat gebeurt
onder de paraplu van de Stichting Equator
Medicare die Dick Jungst en zijn vrouw Gaby
Jungst-Beuger in 2004 in het leven riepen,
gegrepen als ze waren door het besef dat
goede gezondheidszorg wel erg oneerlijk
verdeeld is in de wereld.
Hij heeft voldoende vergelijkingsmateriaal
om zijn woorden kracht bij te zetten. Dick
Jungst (72) was van 1976 tot 2009 huisarts in
de wijk Schelfhorst in Almelo. ‘Met veel plezier’,
haast hij zich te zeggen, ‘hoewel op het
laatst de administratieve kant van het vak
wel te veel nadruk kreeg, naar mijn gevoel.’
Toen hij in 2006 de kans kreeg voor Rotary
Doctors een aantal weken als vrijwilliger in
Kenia en Ethiopië aan de slag te gaan, greep
hij die met beide handen aan.
Uitzendingen
In de tien jaren die volgden nam hij deel
aan tien uitzendingen van telkens zes weken
naar Afrika. ‘Heel verhelderend, vooral in de
jaren dat ik nog huisarts was. Kwam je terug
in Almelo van een verblijf in Kenia waar
je soms 100 patiënten op een dag zag die
vaak twee uur moesten lopen om ons team
te bereiken. Die behandelde je, stelde een
diagnose en voorzag ze van medicijnen die
we meegebracht hadden. Dan schreven we
onze bevindingen in het schriftje dat iedere
patiënt bij zich had. Een week later zagen
we hem of haar dan terug als we opnieuw
spreekuur hielden. Ze betaalden een klein
bedrag voor de hulp, uit eigen zak, want van
een volksverzekering is daar uiteraard geen
sprake. In mijn Almelose praktijk waren de
problemen meestal van een heel andere aard.
Moet je toch even de knop omzetten.’
Tropencursus
Zijn Afrikaanse ervaringen brachten Dick
Jungst ertoe na zijn pensionering de zogenaamde
tropencursus aan het Koninklijk Instituut
voor de Tropen in Amsterdam te volgen.
Logisch omdat voor hem toen al vaststond
dat het werk in de Derde Wereld een vervolg
zou moeten krijgen. ‘Ik vind gezondheidsvoorlichting,
schoon drinkwater en basale
voorzieningen een mensenrecht en stel vast
dat de verschillen tussen Nederland en de
landen rond de evenaar enorm zijn. Ondanks
ontwikkelingssamenwerking, hulpacties
en hulporganisaties blijven talloze mensen
verstoken van goede gezondheidsvoorzieningen.
Niet in de laatste plaats door een enorm
Almelose stichting
trekt zich lot aan
van bewoners
ontwikkelingslanden
Vrouwen
halen water
bij de schone
putten
Pope Johns’ hospital in Uganda, nieuwbouw
eerste en tweede verdieping stafverblijven.
Daarnaast geniet een jongen van schoon
drinkwater in Toke Babich (Ethiopië).
18 zilver magazine