Zilver Magazine - herfst 2019

omdat je verrast wilt worden. Dat mis je als je veralgemeniseert.
Welstandsbeleid wordt niet geschreven op gebiedsidentiteiten,
maar op een goed passend gemiddelde. Een gemeente
wil bouwen en zij schrijft het beleid. Er zit geen noodrem op
dit werk.’
Is die tendens nog te stoppen?
‘De vraag is hoe je gebieden weer specifieker kunt maken. Dat
is per gemeente, per gebied anders. Je hebt nu eigenlijk alleen
de buitengebieden en centra die je nog specifiek kunt houden.
De buitenwijken zijn al anoniem. Zo is de kern van Parijs de
laatste vijftig jaar niet veranderd, de identiteit van die stad zal
altijd blijven. De Eiffeltoren en de Arc de Triomphe zijn slechts
iconen in die stad. Rotterdam is mede door de paalwoningen
het werk van architect Pieter Blom een stad met iconen.
Hengelo heeft van zijn hand de Kasbah, maar die had niet
aan de rand van een buitenwijk moeten staan, maar ergens
prominent.’
Over uw geboortestad Hengelo gesproken, hoe kijkt u daar vanuit uw
specialisme nu naar?
‘Hengelo heeft alles verdiend aan Stork, maar dat wordt niet
gepromoot. Het Hijschgebouw nabouwen vind ik geschiedvervalsing,
een bos neerzetten op de markt is van de zotte. Dat
heeft niets met een centrum te maken. Je wilt een kleefmiddel,
een plek waar mensen naar toe willen. De markt was ooit het
taptoeplein. Als je iets specifieks terugbrengt, krijgt de Markt
z’n bijzonderheid terug. De binnenstad van Enschede heeft
bravoure. De gemeente bemoeit zich er met wat kan en wat er
nodig is en ook de visie is georganiseerd. Hengelo heeft dat
niet zo veel. Het timmert er in elk geval niet mee aan de weg.
Almelo daarentegen is er wel handig in, dat is erg leuk geworden.
Een dynamische stad met veel vertier. Ook Oldenzaal
Herman Dekkers voor het huidige onderkomen van het World Trade Centre in Hengelo
Het nog steeds bestaande pand van De Eerste Twentsche
Elementen Fabriek van de familie Journée aan de
Langelermaatweg in Hengelo
heeft een mooie binnenstad. Je ziet daar zelfs
tegenover het gemeentehuis nieuwbouw, het
behoudt daar redelijk zijn eigen identiteit.’
‘Naar Hengelo kijk ik met weemoed. Ik ben
altijd voor behoud, dat vind ik interessanter dan
nieuwbouw. Hoe meer lagen van de geschiedenis
je ziet, hoe interessanter een stad wordt. Het
pand van De Eerste Twentsche Elementen Fabriek,
het gebouw van batterijenbedrijf Journée aan
de Langelermaatweg, staat er nog. Prachtig. De
Waterstaatskerk, het Thomassonhuis, de oude
bibliotheek in v-vorm aan de Vondelstraat. Idyllische
stukjes Hengelo. En natuurlijk het Tuindorp,
het CT Storkplein met hotel Het Lansink. Fantastisch,
dát zijn plekken met visie. Arm en rijk
wonen er door elkaar heen, er zijn maar weinig
plekken in Nederland waar zoiets is gerealiseerd.
Zo zou je de samenleving willen hebben.’
Wat mist Hengelo dan volgens u vooral?
‘Hengelo mist vooral een duidelijke ruimtelijke
visie. In Hengelo weten ze niet wie ze zijn, anders
zou er niet elke keer geprobeerd worden het wiel
opnieuw uit te vinden. De Oldenzaalsestraat is
daar een mooi voorbeeld van. Hoge gebouwen
diagonaal op straat en hoge nieuwbouw die terug
ligt. Het is wat ad hoc allemaal. Het badhuis,
een markante hoogte op die
plek is al discutabel. Of wil je
de hele Oldenzaalsestraat zo
hoog hebben? Weet je, alles wat
weg is, komt niet meer terug
en dat is zonde. Hoe het óók
kan? Kijk naar het ROC. Dat is
fantastisch, op de meest mooie
manier gedaan en absoluut een
highlight voor Hengelo. Een
schitterende combinatie van
oud en nieuw. Zoveel mogelijk
lagen in een duurzaam gebouw,
dat is het helemaal.’
Hoe vult u de tijd nu u 65 jaar
geworden bent?
‘Ik blijf ZZP’er en verhuur mezelf
nog af en toe. Komt er iets
op je pad, dan zeg je ja of nee.
Dat heeft z’n voordelen. Ik hoef
minder auto te rijden, dat werd
op een gegeven moment ook
een opgave. Je maatschappelijke
betrokkenheid neemt weliswaar
af, maar er komt ook wat voor
terug. Er gaan andere deuren
30 zilver magazine