Zilver Magazine - herfst 2019

TEKST GIJS EIJSINK | FOTOGRAFIE ARCHIEF ZILVERMEDIA EN GIJS EIJSINK
‘Een heel mooi elftal met
allemaal Almeloërs’
De Plakboekfoto
JAN KAMPHUIS
Heracles op
5-3-1950.
Vlnr staand:
grensrechter Jan
Janmaat, Broer
Krabshuis, Freek
Jaarsma, Gerrit
Pezij, Jacques
van Hout, Frens
van der Ven, Jan
zelf, Ab Dekkers
en trainer
Richmond.
Hurkend:
Jacques van der
Veen, Frits van
den Elst, Frits
Dekkers en Jan
Wolters.
Hij glimlacht als hij de elftalfoto weer onder
ogen krijgt, die genomen is in Enschede
op het veld van Enschedese Boys. In de
slotfase van het seizoen 1949-1950 ging
het tussen deze beide ploegen om het
oostelijk kampioenschap. De Boys won.
Jan Kamphuis, die 17 september de leeftijd
van 90 jaar bereikte, weet het allemaal nog.
‘Dit was een heel mooi elftal’, zegt hij. ‘En
weet je wat me opvalt. Het zijn allemaal
Almeloërs.
Jan Kamphuis bedoelt daarmee het elftal
zelf. Want de trainer was een Engelsman,
Gilbert Richmond die vier jaar trainer was
van Heracles. ‘Mooi elftal’, herhaalt hij. ‘We
konden goed met elkaar opschieten, kwamen
voor elkaar op. Als ik werd gepakt, nam
Frens het voor me op.’
Frens was de vedette van de ploeg. Frens
van der Veen, de oud-international die
volgens steeds ouder wordende kenners de
beste voetballer aller tijden is van Heracles.
‘Ik was linksbuiten en Frens linksbinnen. Hij
gaf vaak een pass binnendoor op mij. Afgemeten.
Ik kon dan zo met de bal richting het
doel’, vertelt Kamphuis die nog altijd oogt
als een atleet. Geen gram teveel en nog fit.
Hij vertelt dat hij net als Frens een techni-
sche speler was die goed kon koppen, een
behoorlijke sprongkracht had en ook snel
was. Ik had alleen een wat betere startsnelheid
moeten hebben. Ik heb nog eens spikes
gekocht om daarop te trainen. Nee, het hielp
niet echt. Dat hadden ze tegenwoordig wel
beter getraind, denk ik. We trainden destijds
drie keer in de week. Daarnaast werkten we
gewoon. Het profvoetbal kwam later pas.’
De voormalige linksbuiten herinnert zich
zijn debuut nog. ‘Ik was 16 jaar. We speelden
uit bij Vitesse. Ik liep door op de keeper en
kreeg een waarschuwing. Het was meteen
de enige in mijn carrière. Ik heb het altijd
onthouden.’
Toen in 1954 het profvoetbal ontstond, was
Jan erbij. Hij liet zich overhalen door een
zekere heer Enschedé. Frens deed mee,
zijn broer Jacques, Lammert Toren en Koen
Schonewille. ‘We reden met Frens mee naar
Hengelo waar in stadion Veldwijk de illegale
Twentse Profs hun basis hadden. De KNVB
schorste ons meteen, maar een klein jaar
later begon de bond zelf met profvoetbal. Ik
ben toen teruggegaan naar Heracles.’
Op zijn 28ste stopte Jan al. ‘Ze hadden
Darius Dhlomo aangetrokken en die wilde
linksbuiten spelen. Dat vonden ze goed en
daarom ging ik eraf. Ik pikte dat niet . Frits
van der Elst liep daarna de deur plat bij mij,
maar ik was eigenwijs en bleef bij mijn besluit.’
Hij volgde een trainers cursus en werd
trainer van Rietvogels.
In zijn werkzame leven was Jan declarant en
registreerde in- en uitvoer van douanegoederen.
Hij is al 64 jaar getrouwd met Hannie
Elhorst (85). Bij Heracles komt hij nog
weinig. ‘Niemand kent me daar nog’, zegt de
man die inmiddels de oudste ex-profvoetballer
van Twente is.
68 zilver magazine