Zilver Magazine - herfst 2019

daarnaast als freelancer enorm veel kansen bij
Oost. Ik ben eindredacteur geweest, heb regie gedaan
en heb zelfs een keer het programma gepresenteerd.
Ik heb altijd veel mogen doen en heb er
veel plezier mee gehad. Zo vond ik het goed.’
Martin: ‘Wat vergeet je nooit meer uit die loopbaan
als freelance-journalist?’
Harry: ‘De vuurwerkramp in Enschede was mijn
hoogte- en tevens dieptepunt. Ik begon die dag
aan de sportuitzending en moest vervolgens,
toen de ramp zich aan het voltrekken was, maar
bepalen hoe we verder gingen. Ik moest doorpakken
en deed dat, hoewel ik het deed met
samengeknepen billen. We hebben alle cameramensen
gebeld die bij sportwedstrijden zaten. Ze
moesten ogenblikkelijk stoppen en terugkomen.
Klaas Samplonius was de presentator. We zijn
aan de uitzending begonnen en we zijn doorgegaan
tot half 11 ’s avonds. Toen werden we gebeld
of we misschien ook afgelost wilden worden. Ik
zat in de cabine te regisseren. Hans van Wieren
loste Klaas af, dat herinner ik me nog. Intussen
was bijna iedereen allang naar de studio gekomen
om te helpen.’
Martin: ‘Het was ook voor mij de meest ingrijpende
gebeurtenis, waar ik ooit verslag van heb
gedaan.’
Harry: ‘Ik herinner me nog dat de stadspartij van
Enschede zich meldde. Die wilde allerlei vragen
stellen. Ik zei: “Ga maar naar de Diekmanhal en
steek daar je handen uit de mouwen. Ze hebben
er een boel vrijwilligers nodig.” En toen ik laat die
avond thuis kwam, heb ik een half uur op de bank
zitten huilen. Het maakte zoveel emoties los.’
Eurosport
Martin: ‘Was het al met al goed zo, die combinatie
van je werk als fysio en freelancejournalist? Heb
je er spijt van?’
Harry: ‘Nee. Het was een mooie combi zo. Maar wel heel druk.
Ik heb al die jaren haast geen vrij weekend gehad. Maar mijn
vrouw Esje liet mij mijn gang gaan. Daar heb ik veel waardering
voor.’
Martin: ‘En je hebt ook nog in Hilversum gewerkt en bij Europsport.
Je hebt ook motorsport gedaan. Hoe kijk je daarop
terug?’
Harry: ‘Ja en ook waterpolo voor de NOS. Iemand zei: “Als je
daar gaat werken, beginnen ze al op de eerste dag aan je stoelpoten
te zagen”. En dat was ook zo. Vooral bij Europsport. Na
vier jaar ben ik gestopt.’
Martin: ‘Merkte je het verschil in professionaliteit tussen RTV
Oost en Hilversum of Eurosport?’
Harry: ‘Absoluut niet. Ze waren blij dat iemand het deed, denk
ik.’
WIELRENNEN, DE GROTE PASSIE VAN HARRY
Martin: ‘Heb je zelf ooit hard gefietst, Harry?’
Harry glimlacht: ‘Ik heb een aantal jaren een licentie gehad. Ik
was een keer vijfde bij de nieuwelingen. Bij de amateurs kon ik
de wedstrijden uitrijden. Mijn beste prestatie was een zevende
plaats.’
Martin: ‘Heb je er baat bij gehad? Werd je als speaker serieus
genomen door de Snoeijinks en de Hassinks?’
Harry: ‘Ja. Ze wisten dat ik zelf gefietst had. Dat merkte ik wel.
Chris Delbressine deed de profwedstrijden. Dat was een grote
naam in de wereld van de speakers. Hij was positief over mij.
“Volgend jaar doe jij Olympia’s Ronde”, zei hij op een dag. Ook
na het NK Veldrijden in Kijkduin kwam er een official van de
KNWU naar me toe die me vertelde dat ik Olympia’s Ronde,
wat destijds een prominente wedstrijd was, zou mogen doen.’
Martin: ‘Je hebt eerst gespeakerd en bent daarna de journalistiek
ingegaan. Wat deed je liever?
Harry: ‘Veel verschil is er niet. Vond het allebei fijn om te doen.
De journalistiek sprak me aan door de verscheidenheid. Daar
geef ik de voorkeur aan. Ik had eens een gesprek met Jaap
Hofman, de chef van Langs de Lijn. Misschien zou ik de Tour
de France kunnen doen. We deden vervolgens samen de Ronde
van Limburg. Ik hoorde daarna dat ze in Hilversum over mij
spraken. Ik had het goed gedaan. Hofman zei toen dat ik naar
‘Jij ging
altijd voor
aan 8.
Dat is voor
een chef
heel fijn’
Martin Steenbeke
de Tour zou gaan als er een af zou
vallen. Dat gebeurde inderdaad,
maar Leo Driessen ging naar de
Tour. Tja. Ik heb nooit meer iets van
hen gehoord.’
Martin: ‘Je wilde als speaker naar de
beste wedstrijd, dus had je ook naar
de Tour gewild.’
58 zilver magazine