Zilver Magazine - herfst 2019

100 PLUS | TEKST MARIJKE AGTERBOSCH | FOTOGRAFIE ODA AKKERMANS
RIEK SMALE-ASSINK, GOOR. 101 JAAR
HEEL WAT
MEEGEMAAKT
EN TEGELIJK
NIKS
‘Ze noemen mij Riek, maar mijn officiële naam is Rika’ zegt
de vrouw die mij kwiek aankijkt in haar ruime woonkamer.
Riek is in 1918 geboren in Goor en gaat er naar de lagere
school. Ze heeft ‘heel wat meegemaakt en tegelijk niks’ zegt ze. Als
13-jarige helpt ze op de boerderij. ‘Nee, niet bij het vee, dat lag me
niet’ vertelt ze. ‘s Avonds volgt Riek coupeuselessen. Ze komt uit een
gezin met drie meisjes. In de oorlogsjaren kwamen Duitse soldaten
aan de deur om de meisjes mee uit te nemen. Daar stak haar vader een
stokje voor. ‘Ach, het waren aardige jongens’, zegt ze, ‘maar het was
een misselijke tijd’.
In 1946 trouwt ze met een jongen uit Hengelo. Daar gaat het paar
wonen. Ze krijgen twee dochters en een zoon. Naast de zorg voor haar
gezin verstelt ze kleding voor anderen (gratis). Het was een andere
tijd. In 1976 gaat haar man met pensioen bij de IJsselcentrale ‘met gratis
stroom tot oktober en mooie reisjes voor het personeel en gepensioneerden’.
In 1989 verhuist het echtpaar naar Goor. Na het overlijden
van haar man woont Riek Smale daar nog steeds zelfstandig. ‘Ik heb
een tijdje gerevalideerd in een verzorgingshuis en had het daar goed,
maar toch woon ik liever op mijzelf’.
Riek kijkt graag naar het nieuws en natuurfilms. Ze loopt niet alleen
naar de supermarkt met de rollator. ‘Want als ik val’ zegt ze ‘dan ik
kan niet meer alleen opstaan’. Gelukkig krijgt ze geregeld bezoek van
haar dochter uit Borne.
54 zilver magazine