Zilver Magazine - herfst 2019

Rijkdom
lichamelijke problemen. En er zijn
ons ook al wel wat mensen ontvallen’,
vertelt Meijer, die met zijn 67
jaar nog piep is. Maar vacatures zijn
er eigenlijk nooit, via-via komt er
nog steeds nieuw bloed binnen.
‘Als het lekker druk is
vliegt zo’n dag om’
Getweeën
Schipper Hans Wammes (69) uit
Enter is zo’n drukke pensionado die
zich als vrijwilliger liet strikken.
Ook nu gaat hij nog vaak naar het
buitenland voor zijn oude baas,
maar voor de zompvaarten maakt
hij graag een dag in de week vrij.
‘Vooral als het lekker druk is en de
mensen geïnteresseerd zijn dan
vliegt zo’n dag om. We varen altijd
met zijn tweeën. Zo was het vroeger
ook, je hebt elkaar bijvoorbeeld nodig
bij het keren. De heenweg vaart
de één en vertelt de ander wat over
de geschiedenis, op de terugweg
wisselen we om en horen ze wat
over de bouw, de natuur et cetera. Je
past het een beetje aan op de groep:
op een reünie wil iedereen het liefst
met elkaar kletsen, dan moet je er
niet teveel tussendoor zitten’.
Vaarbewijs
Nautische ervaring had Wammes
helemaal niet. ‘Ja, met de kinderen
in een opblaaskano’, lacht hij. Maar
de geschiedenis sprak hem aan
en dus haalde hij zijn vaarbewijs.
‘Lichten, boeien, sluizen, je leert
daar van alles wat je hier op de
Regge helemaal niet nodig hebt.
Maar je kunt natuurlijk ook niet zo
met die zomp wegvaren. Al doende
leer je het meest, je moet er gevoel
voor krijgen’. Acht jaar vaart hij nu
schadevrij. ‘Dat zeg ie noe!’, roept
een bouwer, en de rest buldert van
het lachen. Want eerlijk is eerlijk,
als een zomp na een vaarseizoen
op het doge komt met veel schade,
dan voelen de bouwers dat toch wel
even in hun maag. Meijer: ‘Natuurlijk
kun je een keer een krasje
oplopen, maar als er veel schade is
denken wij als bouwers natuurlijk
wel even: had je niet wat voorzichtiger
kunnen zijn. Maar na het
onderhoud is elke zomp weer netjes
en klaar voor een nieuw seizoen’.
Ook meevaren op een echte
Enterse zomp?
Dat kan het hele vaarseizoen op afspraak met een
groep vanaf de Pelmolen in Rijssen, de Waarf in
Enter en achter de IJsfabriek in Hellendoorn. In de
maanden juli en augustus varen de zompen elk uur
tussen 11.00 en 17.00 uur zonder afspraak.
Kijk voor meer info op www.entersezomp.nl of op
de Facebookpagina Enterse Zomp.
SINDS HET EINDE VAN mijn actieve
wielerloopbaan eind 1990 woon ik aan de
Holterberg. Vanaf najaar 2014 ren ik over
de magnifieke Sallandse Heuvelrug, veelal
verboden gebied voor mountainbikers
en gedurende het broedseizoen deels
afgesloten. Duizenden kilometers zal ik
ondertussen lopend en fietsend hebben
afgelegd in een landschap waar de seizoenen
wisselen als een kleurige diavoorstel-ling.
Ik ontleen mijn gezondheid,
geestelijke en lichamelijke veerkracht
grotendeels aan de Berg. Na-tuurlijk
lopen snelheid en prestatieniveau terug.
Desondanks kan ik drie- tot vierwekelijks
waarderen wat ik nog wel kan. Op zoek
naar nieuwe uitdagingen.
Op 29 juni nam ik met mijn beste vriend
Gerrit deel aan de 23 km. Marathon du
Mont Blanc, een ultieme trail running ervaring.
Na de start op 1000 meter hoogte
klommen wij via 1700 stijgende en 700
dalende meters
naar sneeuwresten
op 2000
meter hoogte.
Een ongelofelijke
ervaring
in de ruige
natuur. Vroeger
stuurde ik mijn
racefiets naar
deze hoogten,
nu lukte het mij op 62 jarige leeftijd zelfs
te voet. Het passeren van de finish voelde
als een ultieme vorm van rijkdom. En ik
realiseerde mij als nooit tevoren dat ik
tijdens en na mijn sportloopbaan de juiste
keuzes heb gemaakt. Winnen: graag
maar niet tegen elke prijs. En een leven
na de topsport gespeend van excessen.
Leven lang fit.
Volgend jaar willen we begin augustus
meedoen aan de Sierre-Zinal trail run
in Zwitserland. Acht ki-lometer langer
dan de Mont Blanc trail, 2200 meter
stijgen, 1100 meter dalen en finish aan
de voet van een vijftal adembenemende
vierduizenders. Het parcours is minder
technisch, dus hebben we geen trailstokken
nodig. Een rijk vooruitzicht!
Theo de Rooij
zilver magazine
95