Zilver Magazine - herfst 2019

‘t Wiefie op de
Enschedesestraat
in Hengelo
bestorven kleuren, oud bruin en grijs groen,
maar toen KON IK met uitbundige kleuren
werken.’
Je woont vanaf je achtste in Hengelo, hou je
inmiddels al een beetje van de stad?’
‘Als ik gasten krijg heb ik geen idee wat ik
ze van de stad moet laten zien. Een eindje
fietsen is de enige optie, de omgeving is
wel mooi. Helaas hebben de bestuurders
in Hengelo geen gevoel voor kunst. De
verhouding tussen mij en het bestuur is helemaal
bekoeld. Ik heb nog wel bloemen van
burgemeester en wethouders gekregen toen
ik in 2012 kunstvrouw van Overijssel werd.
En in 2013 toen ik mijn jubileum vierde, 25
jaar beeldend kunstenaar, kwamen ze ook
naar mijn expositie in Akkuh. Maar de laatste
jaren is het bergafwaarts gegaan met het
kunstbeleid hier. Er is totaal geen geld meer
voor. Alles gaat naar de grote projecten en
ik heb me uit laten schrijven uit het bestand
van beeldende kunstenaars. Een filmpje
van mij dat op de website van de gemeente
stond, heb ik laten verwijderen. Ik wil daar
niet meer bij horen. Dat is wel triest, Hengelo
wordt er niet aantrekkelijker op.’
Hoe is het eigenlijk met jouw persoonlijke roze
droom gegaan? Je bent getrouwd geweest?
‘Ja, met mijn huidige buurman. Toen wij
nog getrouwd waren, konden we deze twee
panden kopen, na de scheiding ben ik in dit
huis gaan wonen. Ik voel me prima alleen en
ik ben heel goed met mijn ex-man, we zijn
goede buren. Ik heb nog wel een keer een
relatie gehad, maar dat hield ook geen stand.’
Je blijft hier de rest van je leven wonen?
‘Dat hoop ik wel. Ik denk daar natuurlijk
weleens over na. Ik heb geen partner en geen
kinderen, dat wordt dus thuiszorg en een
traplift. Kinderen zijn er nooit van gekomen,
ik zie om me heen wel wat dat betekent voor
mijn vrienden en kennissen, zij zijn allemaal
oppas opa’s en oma’s. Dat heb ik niet, dus
ik heb meer tijd en dat vind ik heel prettig.
Ik ben nu mijn tuin selfsupporting aan het
maken, die mag verwilderen, met zo weinig
mogelijk onderhoud. Maar wat moet ik met
mijn werk?’
Aan een museum schenken?
‘Ik weet niet of ze dat allemaal willen hebben.
Ik ga binnenkort naar uitvaartmuseum
Tot Zover in Amsterdam. Ik heb ooit voor
tekstschrijver Ton Vorstenbosch een urn
gemaakt voor zijn partner Guus Vleugel. Hij
moest er niet uitzien als een urn, het was
voor in zijn huis, het mocht niet deprimerend
zijn. Ik heb een urn gemaakt in de vorm
van een grote, roze taart met gouden pikjes
In Het Paradijs,
restaurant met
binnentuin in
Enschede
44 zilver magazine