voetvak_01_2024

Praktijk
..
De rontgenfoto van Geraldines
voet op 14 oktober 2022, na zes
weken gips. De botstructuur is
nog een ‘rommeltje’...
peesplaat te zijn. Het zou wel twee jaar kosten om dat te
helen. Dat vind ik heel moeilijk.
Toen ik niet kon werken, heeft Mobella vervanging voor
me geregeld. In oktober 2022, direct toen ik uit het gips
kwam, ben ik weer aan de slag gegaan. Werk biedt afleiding,
structuur en natuurlijk inkomen. Het is ook belangrijk voor
mijn herstel. Mijn werk kan ik naar behoren doen. Ik ga met
de auto naar klanten in Laren, Blaricum en Bussum en kan
meestal dichtbij parkeren. Maar ik moet juist ook lopen om
de pezen soepel te maken en ik richt mijn agenda zo in dat
de tijd heb om die kilometers te maken.
Naar mijn klanten ben ik altijd open geweest. Ze leven
enorm met me mee. Gisteren zei nog iemand: “Ze zien
je wel lopen, maar ze weten niet hoeveel kracht en
moeite je dat kost.” Het is bijzonder om als pedicure zelf
voetproblemen te krijgen. Mijn begrip voor mijn klanten
met mobiliteitsproblemen is nog groter geworden. Ik kom
niet voor een kopje thee bij hen, he? Zij hebben ook allerlei
lichamelijke problemen aan hun voeten, knieën en heupen.”
De voet is net uit het gips en nog erg dik.
Opname van de CT-scan van 13 juli 2023. De botjes
zijn ‘benig’ geheeld. In het midden zit alleen nog
een stukje extra bot.
ervoor dat ik me eraan hield. Af toe probeerde ik eigenwijs
wat op krukken rond te strompelen. Ook behandelde ik
soms een klant in mijn praktijk boven, want ik wilde toch wat
verdienen. Daarna snel weer terug naar de bank.”
MIJN VOET IS DEFECT
Geraldine is gelijk na het ongeluk extra vitamine D gaan
slikken om de botheling te bevorderen en de botjes zijn
goed geheeld. Toch is zij nog niet hersteld: “Mijn voet is
helaas nog defect. Hij is niet in beweging te krijgen. Na
een kwartier lopen wordt de voet dik en vooral heel warm
en pijnlijk. ’s Avonds heb ik er veel last van. Ik ben onder
behandeling bij een fysiotherapeut en het probleem lijkt de
IK HOOP DAT HET SNELLER GAAT
Geraldine: “Voor mijn herstel staat dus twee jaar. Ik hoop dat
het korter kan en probeer er alles aan te doen. Als afleiding
en ontspanning ga ik vaak zwemmen. Daar heb ik baat bij
en ik doe oefeningen met de voet met een schuimrubber
noodle. Als de voet ‘s avonds onrustig is, masseer ik soms
met voetcrème. Af en toe onderga ik een reiki-sessie om
rustig te blijven. Als ik daar lig, reageren de energiebanen en
gaat de voet bewegen. Het zijn een soort spasmes. Daarna
heb ik vaak wat hoofdpijn, moet klappertanden en bibberen,
maar het wordt rustiger in mijn hoofd. De rechtervoet is
gelukkig gezond, maar ik merk wel dat ik mijn heup en knie
aan die kant overbelast. De fysiotherapeut stelde onlangs
voor om bij de orthopeed te vragen om injecties met
steroïden. Dat zou het proces kunnen versnellen.
Ik heb geen arbeidsongeschiktheidsverzekering, wel een
rechtsbijstandsverzekering. Dat is fijn nu ik een letselschadezaak
aanspan tegen de bestuurster. Ik ben zo kwaad.
Telkens als ik op dat kruispunt ben, ga ik uit mijn stekker.
Mijn leven is veranderd en ik heb niet eens een bosje
bloemen gekregen na het ongeval. Ik geef mijn collega’s
graag mee: let op in het verkeer en wat je doet. Ik dacht
dat ik sterker was dan een auto. Nu moet ik altijd hoge
wandelschoenen aan en kan niet meer op ballerina’s de
honden uitlaten.
In 2015 heb ik al ervaren hoe ziekte je leven kan beïnvloeden.
Toen heb ik een herseninfarct gehad, maar daar ben ik
helemaal van hersteld. Het leven lachte me toe en ik was
vrolijk. Corona vond ik al een lastige pil om te slikken,
maar ik kan niet omgaan met wat me nu overkomen is. De
grootste pijn lijk ik gehad te hebben, maar dat het zo lang
duurt voordat ik weer volledig in het arbeidsproces kan
deelnemen is zwaar.”
14 | voetvak