voetvak_01_2024

wordt wit en week. In dit soort huid kun je totaal niet meer
zien wat je doet. Je ziet geen kleurverschillen meer, waardoor
je niet ziet waar de clavussen zitten bijvoorbeeld.
Inmiddels zijn meneer A. en ik het er wel over eens dat er een
afspraak gemaakt moet worden bij de podoloog, nu voor
zolen. Dit probleem kan ik niet met instrumentele behandelingen
oplossen.
DEEP DIVE
De podoloog duikt, net als ik, flink in het probleem en krijgt de
röntgenfoto’s van de voet en enkel van meneer A. te zien. Hij
laat ze op zijn beurt weer aan mij zien en eindelijk vallen alle
puzzelstukjes op hun plek. Weinig aan de voet zit nog zo
recht zoals het hoort. Niet vreemd dat de voet dan bijzondere
klachten laat zien. Ik besef dan ook pas hoe groot de impact
van zo’n ongeluk kan zijn en hoe lang het nog doorwerkt. Het
wordt erger en zakt als het ware uit.
De podoloog maakt zolen voor meneer A. die de druk op de
enkel en het hielbeen moeten gaan opvangen. Alleen is
daarmee die weke plek onder zijn hiel niet meteen weg
natuurlijk.
BEHANDELEN IN HET WILDE WEG
De weke plek heeft tijd nodig om te herstellen en blijft voor
nu nog even pijn doen, want er zitten echt wel clavi in die
weke plek. Ik moet dus wel íets behandelen. Tja, dan ga ik
toch kijken wat ik kan doen. Dan maar meer frezen op gevoel
dan op zicht. Je frees reageert tenslotte anders op hardere
huid dan op zachte huid. Mijn ogen kunnen geen onderscheid
meer maken in de witte massa, maar mijn frees merkt wel
degelijk verschil. Hier en daar is er ineens grip en haal ik toch
een verdikte bolling uit de witte vlakte. Dit zorgt ook echt voor
minder pijn, al is meneer A. niet volledig pijnloos tussen de
behandelingen door. Dit heeft langer nodig, de zolen moeten
langer de tijd krijgen om invloed te krijgen op zijn looppatroon.
GATENKAAS
Ik creëer steeds een soort witte gatenkaas in de weke plek.
Daarvoor ga ik als volgt te werk: samen voelen we, door druk
te geven, waar de pijn zit. In dat gebied ga ik ‘grazen’ met
mijn frees tot ik grip krijg. Daar haal ik dan een stukje weg en
druk opnieuw om te kijken wat het resultaat is. Zo ga ik beetje
bij beetje verder om te zorgen dat in ieder geval de meeste
gevoeligheid behandeld is.
Zo behandelen verdient niet de schoonheidsprijs en ook geen
plekje in het Bedrijfshandboek, maar we komen wel verder.
De plek wordt steeds minder week en wit en ik kan weer
beter zien wat ik aan het doen ben. De zolen hebben hun
impact en meneer A. is in schoeisel pijnvrij. Op blote voeten
blijft de hiel gevoelig. Ik denk dat dit ook is wat we mogen
verwachten qua verbetering. De voet is nu eenmaal niet meer
zoals hij voor het ongeluk was. En ondanks al mijn zoektochten
en inzet, kan ik daar weinig aan veranderen.
26 | voetvak