Taifas Literary Magazine no. 5, November, 2020

More documents

Recommendations

Info

26Taifas Literary Magazine no.5, November, 2020prose 25-30Andrzej SarwaISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198Zagadka jesiennej nocyUsiadł zupełnie przytomny, tak jakby wcalenie kładł się spać tej jesiennej nocy. Szerokootwartymi oczyma wpatrywał się w ciemność,jednocześnie wytężając słuch, bo zdawało musię, że obudził go jakiś dźwięk.Ale wokół panowała cisza. Cisza kładąca sięgęstym woalem na wszystkim wokół. Lecz wtej ciszy i mroku czaiło się niewiadome. Coś, cosprawiło, że wybił się ze snu i teraz siedział, zuwagą nasłuchując iwypatrując oczy. Poomacku sięgnął ręką nastojący w pobliżu stolik,gdzie wieczorem zostawiłpapierosy i zapałki.Z lubością zaciągnął siędymem.Skądś, z daleka, jegouszu dobiegł warkotsamochodu i jeszczebardziej odległeposzczekiwanie psa.Już miał się na nowo położyć, rozgniótłszywpierw niedopałek w popielniczce, gdy gdzieśw kącie pokoju, tuż za ciemną i masywną bryłąszafy, zamajaczyła w mroku sylwetkaczłowieka.Zerwał się z posłania i podbiegłszy do stołuzaświecił lampę naftową, po czym omiótłpokój bacznym spojrzeniem, ale nie dostrzegłniczego podejrzanego.Na sosnowym mocno podniszczonym stolestała szklanka–musztradówka z na wpółwypitym kompotem. Podniósł ją teraz iwysączył do końca zimny i niesmaczny jużnapój. Nie rozumiał co się z nim działo.Uświadomił sobie jednak, że zachowuje się niecałkiem normalnie. Nawet jeśli obudził gojakiś dźwięk, to pewnie mający całkiemnaturalne pochodzenie. Może był to krzyknocnego ptaka, a może uderzenie wiatru oszybę. Dziwił się sobie samemu, że wpadł wpanikę, nie mając ku temu absolutnie żadnychpowodów, ale jednocześnie nadal rozglądałsię po pokoju, w poszukiwaniu czegoś, comogło mu zagrażać. Drgały w nim wszystkiewłókienka mięśni i nerwów i miał tę pewność,że już do rana nie zaśnie. Przecież zdawałsobie sprawę z tego, że powinien dobrzewypocząć, bo jutro czeka go ciężki dzień.Zgasił więc lampę i jak najwygodniej ułożyłsię w pościeli, podprzymknięte powiekiusiłując przywołać sen.Ale daremnie. Za to wczaszce poczęły mu siękłębićtysiącenajróżniejszych myśli, ajedna straszniejsza oddrugiej.Narazprzypomniał sobiewszystkie opowieści oduchach, jakie zasłyszał wdzieciństwie. Położył sięna brzuchu, starając się myśleć o czym o czyminnym. Nakrył głowę kołdra, lecz nie na wielesię to zdało.Męczył się tak z pół godziny, a może dłużej.Potem zły na samego siebie odrzuciłprzykrycie, znów zapalił światło i bosopoczłapał do kuchni. Tutaj, w sobie wiadomymschowku, czyli w szczelinie pomiędzykredensem a ścianą stała napoczęta litrowaflaszka bimbru.Wyjął ją teraz, wyciągnął korek inapełniwszy musztardówkę do połowy,duszkiem wypił. W ustach i gardle poczułwstrętny smak taniego alkoholu, nabrał więckubek zimnej wody z wiadra i pił ją długimiTAIFAS LITERARY MAGAZINE
27Taifas Literary Magazine no. no. 5, November, 2020łykami, aż przełyk przestał go palić.Przysiadł na kuchennym taborecie izapatrzony w ciemne okno, czekał na uczucieulgi i odprężenia, jakiego doświadczał zawszew kilka minut po wypiciu bimbru. Ale nie danemu było się nim porozkoszować, oto bowiem,skądś z sypialni, do jego uszu dobiegł dźwięk –realny, jak najbardziej realny, nie będącybynajmniej produktem wyobraźni –przypominający może nieco płacz noworodka.Poderwał się na równe nogi. Kwilenie nieustawało. Poczuł jak cierpnie mu skóra naplecach, a czoło pokrywa się zimnym potem.Nie miał zamiaru udawać się na poszukiwanieźródła tego dziwnegodźwięku. Wiedział, że doniego nie dotrze. Skądwiedział? Tego niepotrafił uzasadnić. Poprostu wiedział...Ponownie nalał sobiebimbru, ponownienapełniającmusztardówkę – tymrazem po wręby – i wypiłpalący płyn dwoma, czytrzemałykami.Oszołomienie nadeszło prędzej niż sięspodziewał. Wraz z oszołomieniem zaśzobojętniał. Był pijany, kręciło mu się wgłowie i chciało mu się śmiać ze swoichirracjonalnych lęków. Posiedział jeszcze przezchwilę na posłaniu. Ciężki sen spadł na niegonagle i chociaż z różnych stron pokojudobiegały niepokojące dźwięki, on jużich nie słyszał. Żona leżąc obok niego ciężkopochrapywała. Z niechęcią odsunęła się naskraj posłania, kiedy wreszcie na dobreukładał się obok niej.***Pewnie nie spał długo, bo kiedy otworzyłoczy wokół panowała smolista ciemność.year I, no. 5, 2020, NovemberZrazu nie słyszał niczego, tyle że czuł czyjąśobecność w pokoju. A może to było tylkozłudzenie?... Ale nie, to nie było złudzenie. Dojego uszu jęły dobiegać ciche popiskiwania ijakiś dziwny dźwięk przypominający niecoposykiwanie rozdrażnionego kota, który chceodpędzić niemiłą mu osobę.Coś głośno uderzyło o szafę. Potem jeszczei jeszcze raz. Przestraszony poderwał się iusiadł. W głowie mu wirowało, a wyschłe ustai gardło domagały się wody. Chciał wstać,zaświecić światło, zobaczyć co się dzieje, alenie mógł. Jakaś potworna siła przyciskała godo łóżka. Nie był to jednak człowiek, ni żadnainna istota z krwi i kości.Było to tak, jakby nagle, wjakiśniezwykły,niesamowity sposób,wzrosła siła grawitacyjna.Tymczasem cały pokójrozbrzmiewał odgłosamiciosów jakie ktoś czy cośwymierzało szafie,ścianom... Robiło towrażenie jakby cały domdrżał aż do fundamentów.Poczuł, że obudziła siętakże i żona, i że również ona nie może – mimoiż czyni takie próby – podnieść się z posłania.Wkładając w to cały wysiłek, nadalpróbował wstać. I może by mu się to udało,tyle że w pewnym momencie poczułniesamowity ból w rękach. Wręcz słyszał, jakpękają mu kości przedramion. Ale słyszał teżniesamowite, przedziwne charczenie żony.Nie był w stanie niczego uczynić. Bólsparaliżował go, unieruchomił.A dom wciąż drżał od uderzeń. Terazłomotało dosłownie już wszędzie. Zdawałosię, że solidny poniemiecki budynek,wymurowany z czerwonej cegły, lada momentrozleci się na kawałki.ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198
Page 1 and 2: 2 authors ... p. 2editorial ... p.
Page 3 and 4: 3Taifas Literary Magazine no. no. 5
Page 11 and 12: 11Taifas Literary Magazine no. no.
Page 25: 25Taifas Literary Magazine no. no.

Taifas Literary Magazine no. 5, November, 2020

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?