Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
korrigjuar hartimet mbeti e befasuar nga njëri prej tyre, thirri
babain dhe filloi të lexonte me zë të lartë. Unë dhe Lili lamë
mësimet dhe po dëgjonim të shushatura. Kur përfundoi mamaja,
babai ngriti kokën dhe pyeti:
- Kush e ka shkruar këtë hartim?
- Pali Sina quhet, ka ardhur këtë vit nga Tirana. Nuk i ka prindërit
dhe tani banon me dajën e tij, Dhimitër S. Ti e ke shok të
vjetër Dhimitrin.
- Po - tha babai, - e kam njohur të atin dhe të ëmën, Simon dhe
Lida Sinën. Lida vdiq në lindje rreth dhjetë vjet më parë bashkë
me fëmijën. Simoni nuk u martua më dhe e rriti vetë djalin. Ishte
një nga arkitektët më të aftë të vëndit. Disa vjet më parë dëgjova
se e vranë në tentative për tu arratisur jashtë vendit.
-Si mund të arratisej dhe djalin e vetëm ta linte këtu? - foli
mamaja.
- Nuk më ka bindur asnjë fjalë nga ato që u përhapën në atë
kohë. Kur binte biseda për këtë ndodhi të gjithë flisnin
absurditete. Dhimitri më tha versionin zyrtar, pra tentativë
arratisje dhe se djalin nuk e lejuan ta merrte në shtëpi, por e
futën në jetimoren e Tiranës. Nuk donte të fliste më për këtë dhe
nuk ma ka zënë në gojë më vonë. Si është në pamje ky djalë?
- I gjatë, i hollë, shumë i hollë, por nuk është i dobët se e kam
parë të luajë basketboll shumë mirë.
- Po në lëndët e tjera si është? - pyeti përsëri babai.
- Nuk e di, - tha mamaja, - një muaj ka që ka filluar shkolla dhe
nuk janë bërë biseda në sallën e mësuesve.
- Më intrigoi shumë kjo bisedë, - tha babai mendueshëm, - të
lutem kujdesu për këtë djalë.
Kjo ishte e para herë që dëgjova të flitej për Palin.
- Hej, humbe, - dëgjova zërin e Lilit, - pije kafenë se u ftoh.
12