Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
Po rrija i heshtur duke analizuar fjalët e priftit të moshuar.
Fillimisht nuk më pëlqeu krahasimi, mu duk shumë vulgar por
alegoria ishte e gjetur. Duke kujtuar historinë e kombeve
europiane, dhe veçanërisht historinë e popullit gjerman në
kohën e Hitlerit, masakrat dhe genocidin ndaj hebrejve dhe
popujve sllavë, vura re jo pa dhimbje se ai kishte të drejtë.
Ripërtëritja dhe progresi i ndryshëm i dy Gjermanive pas luftës e
vërtetonte më së miri alegorinë. Ja thashë priftit këtë mendim. Ai
buzëqeshi, më kapi krahun dhe duke ecur tha:
- Ata besonin tek Zoti dhe në dashurinë e Tij!
Zëri i kumboi në kishën e zbrazur dhe mua mu duk se po
vinte nga kubeja e lartë. Instiktivisht ngrita kokën. Në kubenë
qëndrore figura e Krishtit e dëmtuar nga koha dhe tymi i qirinjve
mu duk sikur po buzëqeshte me cepat e buzëve. Pata ndjesinë,
sikur më foli duke thënë se Ai ishte aty, na shihte dhe na
dëgjonte. Bëra kryqin dhe u ktheva nga prifti.
- Më the se je me origjinë nga Korça. Nuk kam qënë në qytetin
tuaj, megjithëse kam patur dëshirë ta vizitoj. Në dy shekujt e
kaluar froni episkopal i Korçës ka qënë ndër më të nderuarit dhe
më të kërkuarit. Veç kësaj në shkollën ku kam mësuar kishin
studiuar disa nxënës nga Korça.
- Ju kini studiuar në Halki? - e pyeta i habitur.
- Ti e di Halkin? - U habit prifti më shumë se unë.
- Po atë, e kam vizituar Halkin disa vjet më parë dhe jam mahnitur
nga bukuria e atij ishulli. Kur hyra në shkollën e mbyllur
dhe pa nxënës, prifti i veshur civil që u ndodh atje e shtyu
shërbesën, për të më treguar me hollësi historinë e asaj shkolle,
duke më shëtitur në të gjithë ndërtesën, si dhe në kishën e saj.
- Ai nuk ishte prift, - më ndërpreu prifti, - ai ishte një nga 12
dhespotët kanonikë të Patrikanës së Kostandinopojës. Me ligjet e
40