Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
48
VIII
ANA
-Po ti preke ushqimin dhe pi pak verë, - më foli Pali. Ishte i
lodhur nga e folura pa ndërprerje dhe trokiti gotën me mua.
Nesër mund të mbash dietë për të konkuruar për Miss.
- Me sa po shoh ke ndryshuar shumë, - i thashë.
- Në ç’drejtim? - pyeti me habi.
- Po ja, je bërë më i qetë, më i shtruar, të mungon ekspresiviteti
dhe . . . . je pak budalla.
- Ke të drejtë, - foli duke qeshur. - Megjithëse jam kundër
teorisë së Darvinit, ambjenti i punës veproka tek njeriu edhe pa
dashjen e tij. Nuk mbaj mend sa kohë ka kaluar, që kur nuk u
kam bërtitur vartësve dhe kolegëve në punë. Sa për të fundit,
përsëri ke të drejtë, vërtet kam qënë pak i marrë, por tani duket
që po përmirësohem.
Gjatë gjithë kohës që fliste e shihja në fytyrë dhe më kujtoheshin
sa e sa biseda që kishim bërë së bashku, kur unë i tregoja
hallet dhe shqetësimet e mia. Ai më dëgjonte me vëmendje dhe
më jepte kurajo, për të kaluar gjendjen depresive. Kisha patur
një besim të patundur tek ai, se nuk do më nxirrte asnjë të
fshehtë. Më vonë, oh me vonë . . .
- Vazhdo të lutem, - i fola, - jam shumë kurioze të të dëgjoj
deri në fund, megjithëse e di përfundimin.
- Vetëm kurioziteti po të shtyn të më dëgjosh? - tha Pali pa
mundur ta fshihte një ironi të lehtë në tonin e zërit.