Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
E njihja mirë këtë qëndrim të tij. Kur nuk donte të dëgjonte gënjeshtra
ai nuk fliste, por më shihte drejt në sy sikur më thoshte
vazhdo, vazhdo.
- Pali, po të them të vërtetën, si gjithmonë me ty.
- Nuk më duket kështu, - buzëqeshi Pali. - Unë të kam folur
gjithmonë të vëtetën, sido që e vërteta nuk është ndonjëherë e
këndshme për tu dëgjuar.
- Jo Pali, edhe unë nuk kam qënë asnjëherë e pavërtetë me ty,
kurrë. Kur nuk kam folur nuk kam dashur të them gënjeshtra,
kështu që kam gënjyer veten por jo ty.
- Nuk ja vlen të zihemi, sidomos sot, shkojmë të hamë drekë
dhe bisedojmë.
Mbasi hymë në restorantin e zbrazur me një emer të pa
kuptueshëm, si ndodh rëndom në Shqipëri, u ulëm në një
tavolinë të veçuar. Ishin vetëm dy tavolina të zëna, për shkak të
orës midis mëngjesit dhe drekës. E pashë drejt në sy dhe i thashë
me padurim:
- Më thuaj ç’është kjo e ikur deri në fund të botës.
- Ke kohë të më dëgjosh, apo duhet të largohesh shpejt?
- Sa të duash ti, unë erdha për të të takuar.
14