Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
- Mund të rrëfehesh tek unë në se dëshiron.
Hezitova disa çaste, pastaj vendosa të rrëfehesha. I tregova
priftit serb jetën dhe dyshimet e mia hapur dhe pa ndrojtje. U
çudita me veten se si nuk më vinte turp prej tij. Ai më dëgjoi me
vëmendje, pa i shkëputur sytë nga unë. Nuk më ndërpreu në
tregimin tim të çoroditur. Kur mbarova së foluri ndërsa prisja
me ankth fjalët e tij, ndjeva një çlirim në vetvete dhe më dukej
sikur isha në kushtet e mungesës së peshës. Prifti vazhdonte të
më shihte me vëmendje, më la për pak kohë në atë gjëndje dhe
foli me zë të qetë:
- Vuajtja është një provë para së cilës na vendos i Plotfuqishmi
për të parë se si jemi. Lavdi Zotit ti e ke kaluar këtë
provë, je bërë më i mirë. Shumë të paktë janë njerëzit, që vuajtja
nuk iu le pasoja. Edhe ajo pak urrejtje që ende të ndrydh shpirtin,
do të largohet me kalimin e kohës. Unë do të lutem për ty,
por edhe ti duhet t’i lutesh Zotit të të japë mundësinë e faljes.
Kur të arrish të dashurosh, do ta ndjesh veten të çliruar nga
dhimbja, urrejtja dhe dëshira për hakmarrje.
- Nuk mund të qaj atë, më janë shterur lotët. Nuk kam qarë
edhe kur babai u largua nga jeta. Dhimbja mbetet brenda meje
dhe kjo më mundon. Ndoshta e ke dëgjuar një këngë të vjetër
greke :
42
Mos u tall me mua,
Mos më ngacmo se po qaj
Jam njeri, njeri jam ......
- Jo biri im, nuk e kam dëgjuar, por them se është e ndjerë. Të
gjitha janë për njeriun: jeta dhe vdekja, gëzimi dhe hidhërimi,
shpresa dhe zhgënjimi, të qeshurit dhe të qarët, besimi dhe