Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
pas kësaj vazhdonte të sillej njëlloj me mua, vazhdoi me shakatë
dhe ngacmimet tepër fine. Ai sillej sikur të isha një vajzë e vogël
dhe e llastuar, sepse nuk e dinte se ndryshimi i moshës sonë
ishte vetëm disa vjet.
Më pëlqeu që kur e pashë për herë të parë, sidomos kur u
trondit nga emri im. Kur e pyeta pse, e kaloi shpejt hutimin. Fola
me nënën në telefon dhe i tregova se më ra rasti të punoja në
zyrë me zotin Pali Sina që ishte rotarian. Nëna u kënaq dhe më
tha se në se kisha ndonjë nevojë mund të mbështetesha tek ai
dhe t’i tregoja se edhe ajo ishte rotariane. Veçanërisht më
porositi që të mos i bëja keq, megjithëse e njihte natyrën time.
E dija nga C.V. - ja e tij që ishte beqar dhe u çudita se si një
zotëri aq i pashëm nuk ishte martuar, kur shihja se në këtë vënd
kishte shumë pak burra të pa martuar në atë moshë. Fillimisht
mendova se do të ishte aventurier, por këtë mendim e hoqa kur
pashë se sa qetë sillej me një kolege pune, që mundohej ta
joshte. Kurioziteti më shtynte ta pyesja më gjatë rreth jetës së tij,
por ai i bishtnoi disa herë me shumë finesë bisedave të këtij lloji,
kështu që nuk më vinte mirë të tregohesha e pasjellëshme.
Kur më ftoi për darkë vendosa të luaja. Më vonë e shava
veten për këtë sjellje, por shigjeta kishte dalë tashmë nga harku
dhe nuk kisha mundësi ta ktheja pas, kështu që vendosa ta luaja
deri në fund lojën. Në fund të fundit unë jam grua dhe kurioziteti
për ta njohur më mirë atë sfinks, që sillej njëlloj me të gjitha
koleget e punës më bëri të mendoj, se meqë i kisha bërë një
nder, kisha të drejtë më shumë se kushdo të mësoja për jetën e
tij. Kurioziteti ishte më i fortë se mirësjellja, prandaj vendosa ta
provoja deri në fund, por pa i kaluar caqet.
30