Një njeri - Lexo romanin (pdf) - Kliko - Gazeta Kritika

NJË NJERI
20
III
ANA
Pali fliste qetë, i mbështetur në njërën dorë. Më kishte
mbërthyer sytë por dukej se nuk e kishte mendjen për të parë
reagimet e mia. Nuk e dija që ishte martuar dhe më erdhi mirë
për këtë. Kishte vuajtur shumë dhe i takonte të ishte i lumtur.
Mu kujtua kur më thoshte, që ata që kishin vuajtur e ndjenin dhe
e kuptonin më shumë lumturinë, ndërsa unë e ndërprisja duke i
thënë se lumturia është shumë abstrakte, pra dhe e pakuptueshme.
Ai qeshte me arsyetimin tim dhe më thoshte se
lumturinë duhet ta kërkosh se ndryshe nuk ke si ta dallosh,
sepse ajo është kaq e brishtë dhe kaq e ndryshme nga kënaqësia
sa vetëm pak veta mund ta dallojnë këtë diferencë dhe ta ndjejnë
shijen e saj.
Kur më tregoi fotografinë e gruas së tij u përpoq të mos i
jepte rëndësi reagimit tim dhe kaloi dorën mbi fytyrë. Unë ja
mora foton nga dora. Nga fotoja më shihte një vajzë bjonde me
flokë të prera shkurt dhe sy të mëdhenj blu në jeshil, që qeshte
me të gjithë qenien e saj dhe dukej sikur mburrej dhe thoshte,
më shihni sa e lumtur jam, më shihni sa e bukur jam, më shihni dhe
kënaquni me lumturinë time. Një ndjenjë e papritur xhelozie më
pushtoi të gjithën, por e përmbajta veten. Përse duhet të isha
xheloze për një vajzë aq të re, aq më shumë që nuk e njihja dhe
s’dihej në do ta shihja ndonjëherë. U habita se si Pali ishte
martuar me një vajzë, që mund ta kishte bijë, aq e re dukej në