Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

Pa weł Tu daj z Pi no kiem FOT. IRP
z udziałem żony Małgorzaty, która pracuje
jako naczelnik w PKP w Nowym
Sączu. Niezbędna okazała się też pomoc
przyjaciół. Pierwszą bajkę „Niezwykły
przyjaciel” napisał sam, ale lalki z masy
plastycznej robili razem z wiejskim
artystą Tadkiem Obrzutem z Barcic, zaś
Pierwsza zaprosiła go mała
Szkoła Podstawowa
w Olszance. Razem
z kuzynką Wiesławą Tudaj
wystąpili więc na korytarzu
dla ok. 30 dzieci od zerówki
do IV klasy.
GOSPODARKA
kostiumy uszyła Barbara Stafińska, która
teraz pracuje w Pinokiu.
Kon struk cja ak cji „Nie zwy kłe go
przyjaciela” opierała się na idei Pinokia:
chło piec ucie ka i po dro dze prze ży wa
przy go dy. Ale, w od ró żnie niu od kla -
sycz nej baj ki, nie był to chło piec wy stru -
gany z drewna, lecz doświadczony przez
los sierota Maciek. Oryginalnym wkładem
Tudaja w znany schemat było doda
nie… by ka, z któ rym Ma ciek się za -
przyjaźnia i razem wędrują. Tę pierwszą
bajkę, tak jak i następne, wyreżyserował
Janusz Michalik z Nowego Sącza i on
też zadbał o nagranie głosów aktorów.
Bo pod czas wy stę pu treść baj ki jest od -
twarzana, a zadaniem członków zespołu
jest ta kie ani mo wa nie la lek, aże by
ru chy mniej wię cej zga dza ły się ze sło -
wami.
Pła czą i nie pła cą
Teraz należało zadbać o widzów. Jesie
nią 2002 r. Tu daj udał się więc na ob -
jazd oko licz nych szkół. Pierw sza
za pro si ła go ma ła Szko ła Pod sta wo wa
w Olszance. Razem z kuzynką Wiesławą
Tu daj (obec nie kon ty nu uje ka rie rę
w Londynie) wystąpili więc na korytarzu
dla ok. 30 dzie ci od ze rów ki
do IV klasy. Drugi występ dali w Czarnym
Po to ku ko ło Łąc ka. Na przed sta -
wie nie tra fi ły tam też dzie ci na wóz kach
inwalidzkich.
– Zaczęły przeżywać – opowiada Paweł
Tu daj – i pła kać, aż mi też łzy po cie -
kły. Do dziś ciar ki mnie prze cho dzą na to
wspomnienie… Zobaczyłem, że to dobre,
że warto się temu poświęcić. I do dzisiaj
wyznaję zasadę, że na przedstawieniach
teatru Pinokio dzieci niepełnosprawne,
upośledzone – nie płacą. Bo normalnie
to pła cą szko ły lub ro dzi ce dzie ci. Kie dyś
w Gorlicach nie wszystkie dzieci przyszły
na nasz występ. Pytam, dlaczego nie
oglądają. Odpowiadają, że rodzice nie
dali im pieniążków. Pozwoliłem im wejść
za darmo.
Z czasem przedsięwzięcie zaczęło się
rozrastać. Do przyjmowania zamówień,
or ga ni za cji i ko or dy na cji wy stę pów
trzeba było zatrudnić specjalną osobę.
Po trzeb ne sta ło się biu ro, więc Tu daj
wy pro wa dził sa mo chód na dwór i za -
adaptował garaż. Obecnie kierowniczką
biu ra jest Ha li na Świ gut. Ilość wy stę -
pów wzrastała i powiększał się personel.
Rekrutacja wygląda tak, że do Pinokia
trafiają też osoby bezrobotne, kierowane
przez Urząd Pra cy.
– Konieczna jest miła aparycja – mówi
Tu daj. – Mu szę się też prze ko nać, czy
kan dy dat lub kan dy dat ka lu bi pra cę
z dzieć mi. Po tem da ję lal ki do rę ki
i od ra zu wi dzę, czy ktoś się na da je.
A gdy go we zmę, to po trze ba 2-3 dni
prób, aby się na uczył jed nej sztu ki. Ani -
mator lalki nie potrzebuje wkuwać tekstu,
bo jest na gra nie, ale mu si opa no wać
ru chy, że by nie spóź niać się do słów.
Każdy z siedmiu zespołów objazdowych
ma do dyspozycji obszerny firmowy
samochód kombi, do którego mieści
się ca ły sprzęt: lal ki, tła, któ re ma lu je
Tudaj z pomocą Tadeusza Obrzuta, urządze
nia od twa rza ją ce i na gła śnia ją ce.
Oczywiście w trakcie tych peregrynacji
przytrafiło się wiele przygód. A to podczas
występu dekoracje przewróciły się
i przygniotły animatorów, ale dzieci pomy
śla ły, że tak mia ło być, a to bra kło
prądu albo zacięło się nagranie i wykonawcy
musieli kończyć przedstawienie
własnymi głosami i słowami, a z kolei
innym razem trupa zajechała nie do tej
miejscowości, co trzeba, bo okazało się,
że pod Rzeszowem istnieją dwie o identycznej
nazwie.
Obecnie Pinokio operuje już nie tylko
na Sądecczyźnie, ale w całej Małopol
sce, się ga też do Wiel ko pol ski
Halina Świgut – kierowniczka biura
Te atru La lek Pi no kio FOT. IRP
32 Sądeczanin STYCZEŃ 2010 v www.sadeczanin.info