Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

FOT. ANNA MIKA
nież terapię w postaci „rehabilitacji społecznej”,
realizowanej poprzez wszelkiego
rodzaju wyjścia na zewnątrz:
wycieczki, kino, grille.
– Współpracujemy z uczniami z lipnic
kiej pod sta wów ki, z pa ra fią i Urzę -
dem Gminy w Korzennej – wylicza Ewa
Bulanda Al-Mashan. – Moi podopieczni
stale mają kontakt z ludźmi zdrowymi
i nikt im nie da je od czuć, że są gor si.
Na wszelkiego rodzaju konkursach zdobywamy
nagrody i puchary, z czego jeste
śmy bar dzo dum ni. Czter na stu
naszych podopiecznych zostało wybranych
do Unijnego Projektu Samodzielności
i Niezależności.
Pta sie mlecz ko na po wi ta nie
Kie dy we szłam do dwor ku Dłu go -
szowskich, zostałam bardzo miło przyję
ta. Wszy scy uczest ni cy warsz ta tów
byli niezwykle uprzejmi, a uśmiech nie
scho dził z ich ust. Je den chło pak po czę -
sto wał mnie pta sim mlecz kiem, in ny na -
tomiast zaczął rozmowę na temat zdjęć,
któ re ro bi łam. Wszy scy wy da wa li się
być za do wo le ni z po by tu w pla ców ce.
Wnę trze dwor ku jest do sto so wa ne
do po trzeb osób nie peł no spraw nych,
znaj du je się tu oprócz kuch ni, ja dal ni
i ła zien ki rów nież po miesz cze nie ze
sprzętem rehabilitacyjnym, a także gabinet
pielęgniarki.
Warsztaty czynne są 5 dni w tygodniu,
od poniedziałku do piątku, w godzinach
od 7.30 do 15.30, tygodniowo 35 godzin
– Moi podopieczni stale
mają kontakt z ludźmi
zdrowymi i nikt im nie daje
odczuć, że są gorsi.
Ewa Bu lan da Al-Ma shan
przez 11 miesięcy. Naturalnie, istnieje
możliwość wprowadzania dodatkowych
zajęć sportowych, turystycznych.
Korzystają z nich osoby z zespołem
Do wna, pa dacz ką, głu cho nie mi, lecz
rów nież ze scho rze nia mi sprę żo ny mi,
czyli z połączeniem upośledzenia umysłowego,
np. z porażeniem kończyn. Poznałam
imiona wszystkich uczestników
warsztatów lipnickich: Justyna, dwóch
Darków, Sebastian, Bożena, dwóch Łuka
szów, dwóch Piotr ków, dwóch Grze -
siów, Mał go sia, Ka sia, dwóch Stasz ków,
trzy Anie, He le na, Ry szard, Mar cin,
Agniesz ka, Prze mek, Ja dzia, Mi chał,
Andrzej, Andżelina, Monika i Marysia.
– Ja je stem na kuch ni, po ma gam
przy go to wa niu, bar dzo mi tu do brze
– opowiada Marysia, która w ośrodku
jest od początku jego istnienia. Piotrek,
z podobnym stażem, zajmuje się robieniem
obrazków wydzieranek. – Wydzieranki
robię z gazety – tłumaczy chłopak.
Interesuję się też samochodami, elektroniką
i mechaniką. – Ogól nie jest tu w po -
rządku – dodaje.
Nie trze ba chy ba do da wać, że ro dzi -
ny podopiecznych także są zadowolone
z funkcjonowania ośrodka. Zofia Sus
z Wojnarowej mówi, że odkąd jej córka
Ania uczęsz cza na za ję cia, to du żo ła -
twiej radzi sobie z rozmową z obcymi
ludź mi, mniej się boi. – Ania chęt nie jeź -
dzi na warsz ta ty, do brze się tam czu je
i ostatnio trochę wydoroślała – mówi
ma ma. Uwa ża, że ktoś miał fan ta stycz ny
pomysł z utworzeniem tej placówki. Jan
Ci sow ski z Bu kow ca też jest rad, że je go
syn Sebastian uczęszcza na zajęcia
do Lipnicy. – Sebastian wcześniej prawie
w ogó le nie roz ma wiał. Te raz stał się
otwarty i więcej mówi – opowiada ojciec.
AN NA MI KA
STYCZEŃ 2010 Sądeczanin 47