Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

w ta kim za kła dzie, jak gry bow ski jest
dużo wyższy, zbliżony do szpitalnego.
– Wszyst kie środ ki nie ste ty tra fia ją
do jednego worka – mó wi ks. Pa weł Bo -
browski. – To, co ma my z tych 70 proc.
rent i eme ry tur, i to, co kon trak tu je my
z NFZ, to z tego płacimy pacjentom leki,
badania zewnętrzne, gdy trzeba rentge
na, to mo gra fię czy ja kieś za bie gi,
na przykład dializę. Z tych środków musi
my też utrzy mać ca ły dom, za pła cić
pensje pracownikom, zakupić sprzęt medyczny
i rehabilitacyjny, i z tych samych
środ ków rów nież mu szę pro wa dzić re -
monty.
Minister zdrowia dał wszystkim tego
rodzaju niepublicznym zakładom opieki
zdro wot nej czas do koń ca 2012 r.
na dostosowanie obiektu do norm unijnych.
Szpi ta lik gry bow ski dys po nu je
programem modernizacyjnym, ale roboty
po stę pu ją wol no, nie tyl ko z bra ku
pieniędzy. Nie można na czas remontu
zamknąć jednego piętra, oddziału męskie
go czy ko bie ce go, bo ta ki jest na tłok
chorych. Kolejka oczekujących na wolne
łóżko rośnie z tygodnia na tydzień.
Spo łe czeń stwo pol skie się sta rze je,
a młodzi gonią za pieniędzmi, również
za granicą. Znika model trzypokoleniowej
ro dzi ny, gdzie wnu ki opie ku ją się
SPOŁECZEŃSTWO
bab cią, bo kie dyś ich wnu ki się ni mi za -
opiekują.
– Nie wy pro wa dzi my tych lu dzi, bo
do kąd – mó wi ks. Pa weł. Za tem re -
mont budynku, wymiana okien, drzwi,
zakładanie umywalek, prowadzony jest
sukcesywnie. Wyłącza się z użytkowania
je den po kój z 4–5 łó żka mi, do któ -
re go wcho dzą bu dow lań cy, a po tem
następny.
– To was pew nie rad ni Gry bo wa
zwol ni li z po dat ku od nie ru cho mo ści
– py tam. Ks. Pa weł jesz cze nie wie.
W trakcie wizyty reportera „Sądeczanina”
odebrał z 10 telefonów.
***
Ks. Pa weł Bo brow ski (r. 1967) jest
starosądeczaninem, opatrzność tak kierowała,
że od początku swojej kapłańskiej
po słu gi miał kon takt z cho ry mi.
Jako młodziutki kapłan prowadził oazy
dla młodzieży niepełnosprawnej ruchowo
w po bli skiej Kąc lo wej. W Dę bi cy
przez pe wien czas był ka pe la nem szpi -
talnym, aiwKry ni cy często zachodził
do lecznicy. Z parafii Matki Bożej Nieustającej
Pomocy w Krynicy Dolnej biskup
prze niósł go na wi ka riu sza
i ka te che tę do Gry bo wa. Gdy po wstał
wakat na stanowisku dyrektora szpitalika,
to dostał od biskupa Wiktora Skworca
i ks. Ryszarda Podstołowicza, dyrekto
ra tar now skie go Ca ri tas, pro po zy cję
prze nie sie nia się z ple ba nii pa ra fii św.
Katarzyny parę kroków dalej, do przybytku
Caritasu.
– Nie mogłem odmówić – mówi.
A co się stało ze służebniczkami starowiejskimi,
które sprowadził do Grybowa
wielki siołkowianin biskup Karol
Nie można na czas remontu
zamknąć jednego piętra,
oddziału męskiego czy
kobiecego, bo taki jest
natłok chorych. Kolejka
oczekujących na wolne
łóżko rośnie z tygodnia
na tydzień.
Pękala, upamiętniony tablicą na frontonie
dwo ru Ho schów
– Są sio strzycz ki, pra cu ją nie prze -
rwanie, obecnie cztery, jedna z nich jest
nawet przełożoną pielęgniarek – słyszę
na odchodnym.
HEN RYK SZEWC ZYK
Karol Pękala
Ur. się w 1902 r. w Sioł ko wej, w ro dzi nie chłop skiej.
Po szko le pod sta wo wej kon ty nu ował na ukę w I Gim -
na zjum im. J. Dłu go sza w No wym Są czu, a da lej
w Ma łym Se mi na rium im. K. Bro dziń skie go w Tar no -
wie. W 1924 r. wstą pił do Wy ższe go Se mi na rium Du -
chow ne go, 4 la ta póź niej przy jął świę ce nia ka płań skie
z rąk bpa L. Wa łę gi.
W 1928 r. udał się do Fran cji, gdzie pra co wał wśród
emigrantów polskich. Po powrocie do diecezji
w 1930 r. został sekretarzem Katolickiego Stowarzyszenia
Młodzieży Męskiej, a w 1933 r. sekretarzem Akcji
Ka to lic kiej. W 1937 r. po erek cji die ce zjal ne go
związku Caritas pełnił funkcję jego dyrektora. Caritas
stał się głów ną do me ną je go dzia ła nia i pa sją ży cia.
Pod czas woj ny spie szył z po mo cą ma te rial ną więź niom obo zów kon -
cen tra cyj nych. Opie ko wał się rów nież wy sie dlo ny mi z te re nów wcie lo -
nych do Rzeszy. Jego wielki talent organizacyjny, a jeszcze bardziej
jego wielkie serce, zwróciły uwagę hierarchii kościelnej i został dyrekto
rem Kra jo wej Cen tra li „Ca ri tas”.
Aby zak ty wi zo wać po moc ma te rial ną dla Pol ski
dwu krot nie (w 1946 r. i w 1957 r.) wy je żdżał do Sta -
nów Zjed no czo nych ja ko de le gat Epi sko pa tu Pol ski,
od był też pod róż do Fran cji i An glii.
W 1946 r. Pius XII pre ko ni zo wał go na bi sku pa ty tu -
lar ne go Trok ma dy i su fra ga na tar now skie go. Ja ko ha -
sło bi sku pie ob rał sło wa: Chri sto in pau pe ri bus.
W pierw szych la tach bi skup stwa dzia łał jesz cze
na po lu cha ry ta tyw nym w die ce zji i po za nią. Ze
wzglę du na stan zdro wia bpa J. Ste py od 1952 r. „za -
stę po wał” or dy na riu sza, a po je go śmier ci ja ko wi ka -
riusz ka pi tul ny spra wo wał rzą dy w die ce zji do 1962 r.,
kie dy to prze ka zał je w rę ce no we go or dy na riu sza,
bpa J. Able wi cza. Wziął udział w ob ra dach II So bo ru Wa ty kań skie go
i pod pi sał je go uchwa ły.
Zmarł na gle 14.08.1968 r. w So zo po lu k. Bur gas w Buł ga rii, do kąd
wy je chał na le cze nie. Do cze sne je go szcząt ki spo czę ły w kryp cie
ko ścio ła MB Fa tim skiej w Tar no wie.
Źró dło: Ar chi wum Die ce zji Tar now skiej
50 Sądeczanin STYCZEŃ 2010 v www.sadeczanin.info