Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

ROZMAITOŚCI
Łyżka strawy (8)
Plac ki jak czip sy
Re stau ra cja „Ma ry sień ka” na Ryn ku w Sta rym Są czu FOT. ŁY ŻY
Chyba kiełbasa namakała
w żurku dość długo, bo
skwaśniała do tego
stopnia, że przez chwilę
myślałam, iż wędlina jest
lekko nadpsuta. Ale
w porządku – żurek był
pikantny i rozgrzewający.
Wra ca łam z da le ka, do je -
żdża łam do No we go Są -
cza, ale już pra wie
na jego rogatkach dopadł
mnie głód. Nie ta ki po wsze dni, ja ki od -
czuwamy codziennie przed śniadaniem,
obia dem czy ko la cją. To był za iste wiel -
ki GŁÓD, wil czy, ten, z po wo du któ re -
go zja dło by się ko nia z dże mem. Wiem,
nie mó wi się „ko nia z dże mem”, lecz
„z ko py ta mi”. Ale ja by łam już tak
głod na, że – tak jak dzia dek Mau ry cy
z „Rodziny Poszepszyńskich” Macieja
Zembatego – zjadłabym konia i z kopytami,
i z dżemem.
Ten głód-gigant sprawił, że zaparkowa
łam przed ba rem „Pod Ma ko wi cą”
w Barcicach. Mą czujność obudziło już
towarzystwo z tarasu – kilku dżentelmenów
raczyło się piwem. I choć wyglądali
na weteranów alkoholizmu, czynili to
nader wytwornie: butelkę piwa rozlewali
do kilku plastikowych kubków. Trzeba
by ło wi dzieć, z ja ką skon cen tro wa ną
ostrożnością trzęsąca się ręka napełniała
kub ki, że by nie uro nić ani kro pel ki
cennego trunku… Rozumiem i umiem
się wczuć w prozę uprzykrzonego życia,
kie dy jed na flasz ka pi wa na czte rech
musi starczyć do rana, bo dopiero wtedy
w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej
będzie można dostać kolejny zasiłek
albo zapomogę.
Nie zra żo na bie siad ni ka mi z ta ra su,
weszłam do środka. Ogarnęła mnie kwaśna
zawiesina, składająca się z kłębów
dymu papierosowego, oparów alkoholu,
odo ru po tu i ury ny oraz stę chli zny.
Przy dwóch sto li kach sie dzie li kon su -
menci. Palili papierosy, a przed nimi stały
jak sa mot ne bia łe ża gle – kie lisz ki
z 50 gramami „substancji”, jakby napisał
Je rzy Pilch. Trze ci kon su ment
– o ku lach – aku rat do padł la dy
i zamawiał swoją porcję napitku. Rzuciłam
jesz cze okiem na me nu, w któ rym
do strze głam za pie kan kę, i wy co fa łam
się dys kret nie. Za praw dę, po wia dam
wam – tam spragnionego napoją, aliści
głodnego nie nasycą.
Obszedłszy się smakiem, jak niepyszna
– udałam się dalej. Najbliżej miałam
na Rynek Starego Sącza. I kiedy wzniosłam
oczy ku górze, zobaczyłam restaura
cję Ma ry sień ka, któ ra spa dła mi
niczym manna z nieba. Łomocząc obcasami
na stopniach, pognałam po schodach
i jęłam zamawiać. Zanim kuchnia
wydała potrawy – rozejrzałam się wokół.
Wystrój wnętrz nawiązujący do stylu
empire albo może któregoś Ludwika.
Jak po wie dzia ła kel ner ka, re stau ra cja
nosi nazwę na cześć królowej Marysieńki,
któ ra mia ła się po noć oneg daj za trzy -
mać na po pas w Sta rym Są czu.
Od zawsze jest restauracją, ale ponieważ
do niedawna na szyldzie znajdował się
napis „Cafe Marysieńka i coś jeszcze”,
nazwa okazała się myląca i zdrożeni turyści
omijali to miejsce.
Naj pierw umo czy łam usta w żur ku
z kiełbasą (6 zł). Chyba kiełbasa namaka
ła w żur ku dość dłu go, bo skwa śnia ła
do tego stopnia, że przez chwilę myślałam,
iż wędlina jest lekko nadpsuta. Ale
w porządku – żurek był pikantny i rozgrzewający.
Jeszcze długo potem paliło
mnie w ustach.
Następnie wrąbałam filet z kurczaka
panierowany (8 zł) z plackami ziemniaczanymi
(6 zł). O dziwo, filet – w odróżnie
niu od zwy cza jów pa nu ją cych
niemal powszechnie – nie był przesolony
jak becz ko wa ny sztok fisz. Ale plac ki
swoje marne istnienie zawdzięczały nie
star tym przed chwi lą kar to flom, lecz
chyba gotowemu proszkowi, jaki kupuje
się w skle pie – ta kie by ły su che jak
czip sy i bez sma ku.
No i na koniec, żeby tradycji stało się
za dość, zwień czy łam obiad pie ro ga mi
– ja kże by ina czej – ru ski mi (6 zł).
W Marysieńce podają je jakieś słodkawe,
jakby w kuchni komuś pomylił się
normalny farsz z nadzieniem do naleśników
z serem. Podobieństwo było tak łudzące,
że przez cały czas wypatrywałam
w tych pierogach rodzynków.
A po tym su tym obie dzie wsia dłam
na rower i wlokłam się do Nowego Sącza
ze dwie go dzi ny, tak mi by ło cię żko
na – powiedzmy – duszy.
ŻY WI SŁA WA ŁY ŻKA
W mo jej ska li od 1 do 10 re stau ra cji Ma ry sień ka
w Sta rym Są czu ni niej szym przy zna ję 5 ły żek.
94 Sądeczanin STYCZEŃ 2010 v www.sadeczanin.info