Przeczytaj spis treści i fragment książki - Teologia Polityczna
Przeczytaj spis treści i fragment książki - Teologia Polityczna
Przeczytaj spis treści i fragment książki - Teologia Polityczna
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Spojrzenie pierwsze: Rosja jest prawosławna… 39<br />
i posługujący się innymi sposobami wyrażania idei. Kultury zachodnie wyrażały się w tej<br />
epoce przede wszystkim poprzez literaturę piękną, a zwłaszcza przez wielką poezję i dramat.<br />
Rosja wypowiada się inaczej. Jej literatura piękna widziana choćby przez pryzmat wielkich<br />
romantyków – Puszkina czy Lermontowa – wydaje się bardziej literacka, to jest skupiona<br />
na artyzmie wyrazu. Czytelnik, zwłaszcza polski, wyczuje od razu, że rosyjski poeta<br />
jest śpiewakiem, nie wieszczem. Jako śpiewak nosi najczęściej strój poetów europejskich<br />
i sięga po gęśle nie ze swych stron. Rosja jest wówczas znacznie bardziej obecna w rodzimym<br />
malarstwie i w muzyce. Przeżywanie tożsamości narodowej Rosjan werbalizuje się<br />
natomiast najsilniej w gatunku wyjątkowo tu rozwiniętym – w traktacie, będącym czasem<br />
wyrazem myśli filozoficznej, czasem teologicznej, innym razem historycznej, a jeszcze kiedy<br />
indziej – formą elitarnej publicystyki politycznej. Gatunek ten stanowi najważniejsze forum<br />
ideowej dyskusji. A carska cenzura okazuje się wobec tej potrzeby głośnego filozofowania<br />
o naturze, sytuacji i przeznaczeniu Rosji – zdumiewająco bezsilna.<br />
To słowo – myślane, mówione, pisane, a w miarę możności publikowane – świadczy<br />
o obecności prawosławia w ówczesnej elitarnej kulturze rosyjskiej, o granicach jego zasięgu<br />
i o jego wielorakich rolach. Rosyjska teologia prawosławna tej epoki pozostawała pod stałym<br />
wpływem luteranizmu i prądów romantycznej filozofii niemieckiej. Najwyraźniej odbijało<br />
się to w gorących sporach o znaczenie Pisma Świętego jako źródła Objawienia i o płynący<br />
stąd problem rosyjskiego tłumaczenia Biblii. Rzecz była dyskutowana zresztą bardzo żywo<br />
również na Zachodzie: katolików świeckich obowiązywał wtedy zakaz prywatnej lektury<br />
Biblii, protestanci natomiast propagowali ją jak najszerzej. W 1804 roku powstało Brytyjskie<br />
Towarzystwo Biblijne – BTB, promujące narodowe przekłady Pisma Świętego i zachęcające<br />
do jego czytania. I tu ujawniła się rzecz ciekawa: wbrew sądom o wyjątkowej niechęci<br />
Cerkwi prawosławnej do wszelkich nowinek religijnych – rosyjski odłam BTB powstał jako<br />
jeden z pierwszych poza Anglią – już w 1811 roku – i oczywiście wspierał prace nad rosyjskim<br />
przekładem Biblii. Sprawa miała jednak potrwać bardzo długo. Opinie o celowości<br />
takiego przekładu podzieliły cerkiewną hierarchię, kler i prawosławnych intelektualistów.<br />
Głos decydujący w sprawie publikacji przekładu miała zresztą państwowa cenzura. W efekcie<br />
Biblia w języku ojczystym pozostawała dla światłego Rosjanina owocem zakazanym<br />
aż do roku 1905 – na szeroką skalę społeczną było to fatalne, wśród elit za to budziło tym<br />
większe zainteresowanie: lektura tekstów biblijnych miała posmak nonkonformizmu religijno-politycznego,<br />
zwłaszcza gdy w 1824 roku rosyjska gałąź BTB została zdelegalizowana<br />
jako organizacja kryptomasońska. Sytuacja ta w oczywisty sposób ożywiła myśl religijną,<br />
zawsze przecież aktywizującą się w momentach sporu o <strong>treści</strong> wyznawanej wiary.<br />
Inspiracja cerkiewna i teologia prawosławna oddziaływają równocześnie na tok nauk<br />
społecznych i wywierają wpływ na ideologię władzy państwowej. Wpływ zresztą politycznie<br />
całkiem niejednoznaczny. Liberalny projekt ustrojowy z 1809 roku, zawarty we Wstępie<br />
do zbioru ustaw państwowych Michaiła Speranskiego, jest często wymieniany w dziejach<br />
Rosji jako pierwsza propozycja rozdziału trzech władz – ustawodawczej, wykonawczej<br />
i sądowniczej. Uwagę komentatorów przyciąga los autora, który po sformułowaniu jej na<br />
piśmie na zlecenie cara Aleksandra I, popadł w niełaskę i wkrótce został przez tegoż cara<br />
zesłany do Permu. Pojawił się nieoczekiwanie z powrotem dwadzieścia lat później, już za<br />
cara Mikołaja I, który w 1833 roku zatwierdził cały przygotowany przez Speranskiego Zbiór<br />
ustaw państwowych.<br />
Rzadko zwraca się uwagę na to, że ten teoretyk prawa i polityki był duchownym, rektorem<br />
seminarium i wybitnym teologiem. Właśnie na zesłaniu w Permie sformułował<br />
swe niebanalne w tamtej epoce poglądy, lekceważące wobec różnic teologicznych między