Untitled - CESD

Durub gümüş dağtək düzəldi yola.
Ucaboylu pəri, mələküzlü qız
Şapurun yanına gəldi aramsız.
Sinəsi, qolları büllur kimi tər,
Saçları müşktək ruhu məst edər.
Saçlarını edib boynuna kəmənd,
Hörüb bağlamışdı boynunda bənd-bənd.
O həyəcanla ki, hindunu gəzir,
Etdi gözəlləri nazına əsir.
Mahir hindu onun könlünü çaldı,
Türk afət hindunun sorağın aldı.
Onu gəlinciktək oynadıb duran
Şəxslə oynayırdı özü bu zaman.
Qarşısındakı nəqş elə şirindi
Nəqqaş nə söz dedi, nə də ki dindi.
Gövhər qulağından örtük ataraq
Dəryatək gövhərə verirdi qulaq.
O duzlu dodaqlar, nazlı baxışlar
Şapuru səslədi, dindi biqərar.
Şirin dedi: “Bir an aşinalıq et,
Həmsöhbət ol mənə burda bir müddət”.
Bu sözü hiyləgər Şapur eşitcək
Öz-özünə dedi: “Dayanım gərək.”
O nərgiz gözlərin dilini bilən
Hər nəyi vardısa itirdi birdən.
O, pəri üzlüyə min tərif dedi,
Pəri də Şapura “əyləş” söylədi.
Şirin soruşdu ki: “Kimsən, nəçisən?
Aşinalıq iyi duyuram səndən.”
Ona cavab verdi o püxtə adam:
“Yaxşıya, yamana çox rast olmuşam.
Allah açmış mənə bu göyü, yeri,
Məndən gizlətməmiş o heç bir sirri.
Balıqdan Ayadək bu yer bir yana,
Nə məna vardısa vaqifəm ona.