Untitled - CESD

Atdı, qulağına saldı şikarın,
Elə bil canını aldı şikarın.
Yazıq gur qaldırdı tez ayağını,
Qurtarsın xətərdən öz qulağını.
Şahın ildırıma döndü peykanı,
Nura qərq eylədi bütün dünyanı,
Dırnağından keçib başını dəldi,
Şah çinli kənizdən eylədi sual:
“Necədir hünərim?” O pəricamal
Söylədi: “Şah buna etmişdir adət,
Sayılmaz heç yerdə adət məharət.
İnsan etsə əgər bir işə vərdiş,
Çətin olsa belə, görülər bu iş,
Zənn etmə əməlin şücaətdəndir,
Güclülükdən deyil, bu adətdəndir”.
Şaha ağır gəldi sözü Fitnənin,
Balta yer eylədi ağacda dərin.
O füsunkar aya dəyişdi rəftar,
Şah öz qəzəbini eylədi aşkar.
Şahlar intiqama başlarsa əgər,
Hirsi yatsın deyə qızar, qan tökər.
Marala acığı tutarsa hərgah,
Qırar üzəngini at qovaraq şah.
İtə hirslənərsə, əgər hirsindən
Məhrum eylər iti öz dərisindən.
Şah dedi: “Sağ qoysam, ləcdir, xətərdir,
Öldürmək hesabı daha betərdir.
Bilirəm, dişiyə qıymaz ər kişi,
Tay deyil, arvada şiri-nər kişi”.
Bir sərhəng vardı ki, nəsli çox ulu,
Şir kimi acıqlı, qurdtək qorxulu.
Şah onu çağırdı yanına xəlvət,
Dedi ki: “Fitnəni apar və məhv et.
Dövlət sarayında o bir fitnədir,
Fitnə ölməlidir, ağıl hökm edir”.