Opracowanie ekofizjograficzne podstawowe dla Miasta Opola

OPRACOWANIE EKOFIZJOGRAFICZNE PODSTAWOWE DLA MIASTA OPOLA
Średnia roczna suma opadów atmosferycznych w okolicach Opola w okresie obserwacyjnym
1961 – 1980 wynosiła ok. 649 mm, utrzymując się poniżej średniej dla województwa
(692 mm), ale powyżej wartości charakterystycznych dla centralnej części Polski (550 – 600
mm). Pora mokra, o największej ilości opadów atmosferycznych przypada na okres ciepły,
pokrywający się z okresem wegetacyjnym V – VIII (317 mm), z obserwowanym maksimum
w sierpniu (91 mm), pora sucha, o najmniejszej sumie opadów przypada na okres zimowy i
wczesnojesienny XII – IV (184 mm), z minimum w marcu (33 mm).
Maksymalne dobowe wartości opadów przypadają na sierpień (72.8 mm), minima dobowe
występują w marcu (15.0 mm).
Opad śnieżny występuje przez ok. 51 dni w roku, przy średniej grubości pokrywy śnieżnej
21 cm (wartość maksymalna odnotowana została w 1963 r. – 53 cm). Liczba dni burzowych
wynosi ok. 24 i jest wyższa niż na pozostałych terenach województwa (od 10 w rejonie
Korfantowa do 23 w rejonie Głuchołaz).
3.1.5.2.6. Klimat lokalny – topoklimat.
Klimat lokalny na obszarze opracowania kształtowany jest przez zespół warunków naturalnych,
obejmujących m.in. rzeźbę terenu, pokrycie terenu, głębokość wód gruntowych, ilość
i wielkość cieków wodnych, rodzaj gruntów.
Stosunkowo urozmaicona rzeźba terenu (obszar wysoczyznowy Garbu Groszowicko –
Opolskiego, szeroka Dolina Odry i jej dopływy), zróżnicowanie hipsometryczne oraz elementy
antropogeniczne powodują, że na terenie opracowania występują warunki pozwalające na
wydzielenie obszarów zróżnicowanych pod względem klimatu lokalnego.
Generalnie, obszar opracowania, położony poza formami dolinnymi, bezodpływowymi i
z płytkim występowaniem wód gruntowych odznacza się korzystnym układem termiczno -
wilgotnościowym i przeciętnymi warunkami solarnymi. Ten typ klimatu lokalnego charakterystyczny
jest dla znacznej części terenu miasta.
Obszary o rzeźbie negatywnej, dolinnej i przydolinnej, z uwagi na obecność wody płynącej
i płytkie występowanie wód gruntowych i podmokłości terenowych cechują się niekorzystnymi
warunkami klimatu lokalnego, przejawiające się większą amplitudą temperatur
dobowych, inwersyjnością termiczną, zaleganiem chłodnego powietrza, zwiększoną częstotliwością
zamgleń i przymrozków.
Naturalny podział na lokalne strefy klimatyczne zaburzony został przez czynniki antropogeniczne,
przy czym największe znaczenie dla zaburzenia warunków w zakresie termiki i
wilgotności posiadają obszary zwartej zabudowy miejskiej, nasycone sztucznymi powierzchniami
o dużym współczynniku pochłaniania ciepła. Na obszarze tym, obejmującym centralną
część miasta wykształciły się warunki charakterystyczne dla tzw. „wysp ciepła”. Zjawisko to
pogłębiane jest przez koncentrację zanieczyszczeń powietrza, w szczególności wskutek niskiej
emisji zanieczyszczeń z lokalnych instalacji grzewczych i układu komunikacyjnego.
Również otoczenie zbiorników wodnych, powstałe wskutek eksploatacji surowców mineralnych
są obszarami o lokalnie zachwianych warunkach wilgotnościowo – termicznych i zdrowotnych.
Obszary o pozytywnym wpływie na klimat lokalny miasta związane są ze zwartymi
lub większymi kompleksami zieleni wysokiej (otaczające lasy i wyspa Bolko), wyrównujące
profil termiczny i wilgotnościowy w okresie dobowym i sezonowym, a także poprawiając
Konsorcjum ECOPLAN / GRUNT 30